Los bericht bekijken
Oud 18 januari 2020, 17:54   #98
N-Vb
Minister-President
 
N-Vb's schermafbeelding
 
Geregistreerd: 11 juni 2013
Locatie: Vlaanderen, België, Europa
Berichten: 4.344
Standaard

Bron: de Morgen


André Gantman kent zowel Bart als Bruno De Wever. Bart als zijn burgemeester, partijvoorzitter en persoonlijke vriend. Bruno als de historicus (UGent) met wie hij door zijn bestuursrol binnen de Kazerne Dossin in aanvaring is gekomen. De posities daar zijn bekend. Waar Bruno De Wever en andere academici willen vertrekken van de geschiedenis van de Holocaust om op die historische plaats na te denken over het heden, is het voor Gantman in de eerste plaats een memoriaal.

“Ik vind die commotie intriest”, zegt Gantman. “Als ik naar een vergadering ga van het bestuur, dan zie je aan de linkerkant van het gebouw foto’s van de gedeporteerden. Mijn grootvader zit daartussen. Telkens ik daar kom, vind ik dat beklemmend. Ik heb geen enkel probleem met mensen die mij tegenspreken. Maar ik vind het heel vervelend voor de Kazerne Dossin. Volgens mij is er nu een rustpauze nodig.”
Uw boek heet Het Auschwitz-gen: wat is dat precies?
“Het feit dat je familieleden verloren hebt in de Holocaust blijf je altijd meedragen. En dat heeft ook een impact op de manier waarop je de maatschappij bekijkt. Ik kan verstaan dat mensen dat anno 2020 niet begrijpen. Maar ik en anderen voelen het zo aan.”


En dat komt ook terug in de discussie rond de Kazerne Dossin?
“Bruno De Wever heeft mij en mijn collega Claude Marinower, die ook familieleden verloren heeft in de Holocaust, conservatief genoemd. Maar wat is er conservatief aan om de nadruk te leggen op de herdenking?
“Ik snap dat men wil nadenken over mensenrechten vandaag. Een colloquium over bijvoorbeeld de situatie van de Oeigoeren in China kan interessant zijn. Maar hoe kader je dat dan met respect voor wat er tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Kazerne Dossin is gebeurd? Als je een polemisch debat wil, dan kan je dat ook organiseren in een universiteitscampus. Ik zou graag hebben dat het museum sereen blijft.”
Dat was ook de reden om de prijsuitreiking van Brigitte Herremans niet te laten doorgaan.
“De communicatie is zoals ze geweest is.”

'Mijn strijd is dan ook niet enkel tegen Jodenhaat, maar ook voor democratie', zegt Gantman.
Maar voor u kon dat niet?
“Andere organisaties waren misschien welkom, maar met Pax Christi was er een probleem. De manier waarop Pax Christi in de loop der jaren kritiek gegeven heeft op Israël doet vragen rijzen. Omdat Pax Christi stelt dat enkel Israël verantwoordelijk is voor de problemen in het Midden-Oosten. Als je die stelling permanent verspreidt, dan ga je de weg voor Jodenhaat plaveien. Alle internationale organisaties zeggen dat vandaag alle lichten voor Jodenhaat op rood staan.
“In mijn boek schrijf ik trouwens ook dat je antizionisme gelijk kan stellen met antisemitisme. Om dat te begrijpen moet je terug gaan naar de Zesdaagse Oorlog van 1967. (Israël versloeg toen de Arabische buurlanden en bezette de Gazastrook, de Sinaïwoestijn, Oost-Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever en de Golanhoogten, YV). Ik weet nog dat het toen ook op de BRT klonk dat Israël ‘nu een veroverende mogendheid’ was.
“Dan zijn de remmen losgelaten. Dan was het: ‘Het is erg wat er in de Tweede Wereldoorlog gebeurd is, maar zie wat de Joden vandaag doen’. Wat ik in het boek vaststel, is dat Jodenhaat er altijd al is geweest, maar steeds onder andere vormen.”
Maar Herremans spreekt zich toch ook uit tegen antisemitisme, kan je dan nog kritiek geven op Israël?
“Ik zeg niet dat Brigitte Herremans een Jodenhater is. Maar de wijze waarop ze Israël constant bekritiseert, kan aanleiding geven tot antisemitisme. Ik denk trouwens dat zij aan het evolueren is en ook spreekt over links antisemitisme. Mijn vriend, de filosoof en publicist Ludo Abicht zegt dat links antisemitisme niet bestaat, ik ben het daar niet mee eens.”
Zijn boek over antisemitisme mocht niet in de boekenwinkel van Dossin liggen, omdat Herremans er het nawoord van had geschreven.
“Daar was ik aanvankelijk niet van op de hoogte. Wellicht kan een grondige lectuur van het boek tot andere inzichten leiden.”
In uw boek keert u zich ook enkele keren tegen de N-VA, waar u zelf lid van bent, bijvoorbeeld bij het verbod op onverdoofd slachten. U zegt dat dat ook de eerste maatregel tegen de Joden was die de nazi’s invoerden.
“Die maatregel is goedgekeurd door het Vlaams en het Waals Parlement. Ik heb duidelijk gesteld dat die niet te vergelijken is met het nazisme. Maar de Duitsers hebben zowel in Duitsland als tijdens de bezetting van België telkens het verbod op ritueel slachten ingevoerd.
“De uitleg die zij eraan gaven, was dat ze dat deden om het dierenleed te vermijden. Terwijl zij dus de massavernietiging van de Joden voorbereidden. De reactie vanuit de Joodse gemeenschap op de maatregel is het gevolg van het Auschwitz-gen. Zoiets brengt alles naar boven.”

Ook als Aalsterse carnavalisten Joden met pijpenkrullen uitbeelden op hun praalwagen? En als burgemeester Christoph D’Haese (N-VA) hen dan verdedigt?
“In het boek heb ik twee afbeeldingen geplaatst: een van het carnaval van Aalst uit 2019 en een van het carnaval in Mainz uit 1939. Zoek de zeven verschillen. De burgemeester van Aalst vindt het te gevoelig om iets over de Bende van Nijvel in de stoet toe te laten. Maar als het over de Joden gaat, moeten we met alles kunnen lachen.
“Ik heb geprobeerd om er met D’Haese over te spreken maar het is niet gelukt. Ik had van hem verwacht dat hij dezelfde verklaring zou geven als Bart De Wever: dat het spijtig is dat net die beelden in een tijd van toenemend antisemitisme worden gebruikt.”
Na het incident hebben carnavalisten de Kazerne Dossin bezocht. Dries Van Langenhove is dan weer tot een bezoek verplicht door een onderzoeksrechter.
(Rolt met ogen.) “Dat laatste is een juridische zaak, daar spreek ik me niet over uit. Maar over het algemeen heb ik bij dergelijke bezoeken mijn bedenkingen. Het zou een interessante studie kunnen zijn voor specialisten om de gevolgen van zo’n bezoek te bekijken, maar ik weet het niet.”
U hebt een familieband met de Shoah. Denkt u eigenlijk dat Joden en niet-Joden die geschiedenis ooit op dezelfde manier kunnen begrijpen?
“De geschiedenis is niet neutraal. Maar er is een groot raakvlak: de overtuiging dat je dergelijke zaken kunt voorkomen in een vrije maatschappij. Mijn strijd is dan ook niet enkel tegen Jodenhaat, maar ook voor democratie. Om Auschwitz mogelijk te maken werd er eerst een nieuwe staatsstructuur in het leven geroepen.
“Ik trek me ook erg op aan het voorbeeld van de mensen die mijn moeder gered hebben: Jules en Denise Dehut. Zij lieten haar bij hen onderduiken. Er zijn monumenten voor de weerstand, en voor de Shoah, terwijl er voor de redders van Joodse kinderen nergens staan. Maar zonder die mensen zat ik nu niet met u te praten.”

André Gantman, ‘Het Auschwitz-gen’, uitgeverij Doorbraak, 15 euro.
N-Vb is offline