Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jaani_Dushman
Ach, de laatste strofe heeft toch wel iets. Niet?
Het wraaksein is gegeven, hij is hun tergen moe;
Met vuur in 't oog, met woede springt hij den vijand toe.
Hij scheurt, vernielt, verplettert, bedekt met bloed en slijk
En zegepralend grijnst hij op's vijands trillend lijk.
Lekker heerlijk 19e eeuw romantisch gedoe.  |
Mja. Ik heb het dan meer voor: "de tijd verslindt de steden; geen tronen blijven staan".
