Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Aton
Mattheus zinspeelt op een oude uitspraak van Jesaja : " De jonge vrouw is zwanger, zij zal spoedig een zoon baren en hem Immanuël noemen", alsof hij wilde zeggen dat Maria's zwangerschap een vervulling van een profetie was ( Jes; 7:14 ). Maar Jesaja had het over een kind dat in zijn tijd geboren werd, te weten de 8e eeuw v.C., en wiens geboorte een teken voor koning Ahaz zou zijn, die in die tijd regeerde. Het Hebreeuwse woord ( almah ) dat Mattheus als ' maagd ' in zijn Griekse vertaling overneemt, betekent een ' jonge vrouw ' en duidt in de verste verte niet op iets wonderbaarlijks. Het kind kreeg de ongebruikelijke naam Immanuël, dat ' God met ons ' betekent, en Jesaja verzekerde koning Ahaz ervan dat voor dit betreffende kind oud genoeg was om ' goed en kwaad te onderscheiden' , de Assyriërs die Jeruzalem en Judea bedreigden, het land uit zouden zijn. Hezekia zou niet lang hoeven te wachten. Mattheus laat doorschemeren dat Jesaja' profetie door de wonderbaarlijke geboorte van Jezus zou ' vervuld ' was, maar de oorspronkelijke tekst wijst daar in het geheel niet op.
|
Mattheus doet als gelovige in de Christus eigenlijk hetzelfde als wat Cufi nu doet. Of omgekeerd. Hij citeert het Oude Testament in zijn zogenaamde 'vervullingscitaten' om toch maar te kunnen bewijzen dat Jezus de uitverkorenen is. Hij verdraait natuurlijk de tekst of laat dingen weg.
Zo citeert Mattheus ook een tekst uit Hosea. Daar staat in Hosea 11:
"uit Egypte heb ik mijn zoon weggeroepen". En dus zegt Mattheus: 'dat slaat op Jezus want Jezus en zijn familie keerden terug na hun vlucht uit Egypte'.
Alleen 'vergeet' Mattheüs deze tekst in de context te plaatsen. In Hosea staat namelijk:"
Als Israël een kind was, toen heb Ik hem liefgehad, en Ik heb Mijn zoon uit Egypte geroepen." De tekst slaat dus op Israël en niet op een persoon die de uitverkorene zou zijn.