Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Doomy
Ik had het niet over de struktuur, maar over de klanken. Die zijn over het algemeen zachter dan deze van het Nederlands. Zo spreken West-Vlamingen -net zoals de Frans- en Spaanstaligen- de "h" niet uit. Ook hebben West-Vlamingen moeite met de hardere klanken van het Nederlands. Denk bijvoorbeeld maar aan de lange "aa" en "uu", die door respektievelijk "oa" (zoals in het Engelse "load") en "eu" vervangen worden -> "goan" i.p.v "gaan", "meur" i.p.v. "muur".
|
Als u talen hebt gestudeerd zou u moeten weten dat klankovereenkomst totaal onbelangrijk is. Zoals ik al eerder vermeldde, leer ik op dit ogenblik Hongaars. Hongaars heeft op klankgebied een zeer grote overeenkomst met het Nederlands: de heel zuivere open e, de korte (in woorden als "mee-eten"), scherpe "e" (in woorden als "bed"), de lange en korte a, de lange u, de oe, de ie... Het zijn werkelijk identiek dezelfde klanken als in het Nederlands. Worden het Nederlands en Hongaars dan plotseling zustertalen zoals u met de klankovereenkomst tussen Frans/Engels en West-Vlaams wou bewijzen? Neen, dat zou larie zijn. Taal is veel meer dan enkele klanken.
De zachte "g" en het weglaten van de aangeblazen h is trouwens geen kenmerk van de West-Vlamingen alleen. In de Saksische dialecten in oostelijk Nederland spreekt men ook met een zachte g en wordt de h zeer zacht aangeblazen. En nog steeds wordt er in de Randstad wat gelachen met de Nederlands-Limburgers wanneer ze met een zachte g spreken.
En wat met de rest? Een "harde" klank? Die bestaat niet in de taalkunde. Men spreekt over de zuivere u, a, e, o en i. In het West-Vlaams bestaan er trouwens enkele scherpere klanken (zo u wil: hardere) die in het AN niet voorkomen. Al ooit eens horen spreken over een "pèèrd" bijvoorbeeld?
West-Vlamingen hebben inderdaad moeite met de zuivere a. Maar de dialectische a van de West-Vlamingen komt niet alleen in het Engels voor: ook in het Deens, Noors, Zweeds, Luxemburgs en Afrikaans behoort ze tot de standaardtaal. Staan het West-Vlaams dan dichter bij al deze talen dan bij het AN? Iedere dialectspreker heeft zo zijn problemen bij het aanleren van het AN. Een Oost-Vlaming moet goed oefenen op de ee en scherpe e, daar hij of zij in het dialect altijd een vette e gewoon is. Een Brabander heeft dan weer moeite met de Nederlandse halfdoffe i: bij hem wordt het al vlug "vies" i.p.v. "vis", "hij ies" i.p.v. "hij is".
De u-klank is niet algemeen in het West-Vlaams. In mijn West-Vlaams dialect spreken we die woorden uit met een zuivere u, iets langer zelfs dan in het AN.
Klankgelijkenissen en -verschillen zijn nu eenmaal geen criteria om maar iets te besluiten over de taalnabijheid of -afstand.