Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten
Niet zo hol als u denkt. Men moet die dingen bekijken vanuit het standpunt van Napoléon uit die tijd.
Napoléon benoemde mensen die de bekwaamheid hadden op hoge posten. Zij hadden dus een mérite. Alle , of toch zeer veel mensen op hoge posten werden geadeld omdat ze dit dan ook verdienden in de ogen van Napoléon (dat gold zowel voor hoge ambtenaren, bisschoppen -die Napoléon na het Concordaat in de praktijk zelf benoemde-, militairen…enz). Deze mensen werden beschouwd als de vaste pijlers van de nieuwe Napoléontische staat. Dit gold bijvoorbeeld ook voor de burgemeesters van grote steden die belangrijk waren voor de stabiliteit in het land. Ook zij werden beoordeeld op hun verdiensten. Bovendien moest deze elite zijn rang hoog kunnen houden. Dit was zeker ook een bijkomende reden voor het verlenen van titels. Het spreekt vanzelf dat Napoléon hoopte door het verlenen van deze adelijke titels ook de mensen die deze titel mochten ontvangen aan zich te binden. Toegegeven, het is zeker niet uitgesloten dat er mensen werden geadeld men minder grote verdiensten. Maar dat zal zeker een kleine minderheid geweest zijn.
|
Ik lees veel veronderstellingen, maar geen concrete elementen. Ik blijf heel nieuwsgierig naar de "mérites" van de door Napoleon aangestelde bisschoppen, waardoor die al bij hun aanstelling als bisschop een adellijke titel kregen. En dus niet bij het uitoefenen van hun vroegere functie (voor zover die er was).