[Herr Oberst]

Oorspronkelijk geplaatst door Weiße Rose

Roemenië: Vlak voor de Tweede Wereldoorlog, in 1939, werd Roemenië de grootste olieleverancier van Duitsland. In 1940 greep generaal Ion Antonescu met een staatsgreep de macht. Antonescu gedroeg zich als een dictator en werkte samen met de IJzeren Garde, een fascistische groep. In 1940 sloot Roemenië zich aan bij nazi-Duitsland en verklaarde tevens de oorlog aan Rusland en de andere geallieerden. Pas in 1944 vielen de Russen Roemenië binnen.

U slaat de bal volledig mis. De annexatie van Bessarabië en de Noordelijke Boekovina vond plaats in de zomer van 1940, een jaar VOOR operatie Barbarossa dus. Het was net deze bezetting (die gepaard ging met vervolging van religieus-orthodoxen) die één van de hoofdredenen was dat de door u aangehaalde generaal Antonescu in staat was de macht over te nemen van Carol II.

Finland: Op 30 november 1939 vielen de troepen van het Rode Leger ( het Russische leger dus) Finland binnen na een schermutseling aan de grens.

Wat bedoelt u met schermutseling? Indien u het over het bombardement op Mainila heeft, dat was geen schermutseling, maar een meedogenloos bombardement dat door Sovjettroepen was uitgevoerd op een Russisch dorpje. Stalin en de zijnen beweerden echter dat dit bombardement door Finse troepen uitgevoerd was (onmogelijk aangezien de Finse artillerie op dat moment niet in schootsafstand was - bevestigd door verschillende oorlogsdagboeken) en gebruikten deze zaak dan ook om hun casus belli tegen Finland te creëeren. In vergelijking daarmee waren de 'grensincidenten' in augustus '39 tussen Polen en Duitsland een brave bedoening.

Aanvankelijk konden de Finse troepen wat verzet bieden en daarom twijfelden de geallieerde landen of ze troepen zouden sturen om de Finnen te gaan helpen in hun strijd tegen de indringers. Na een viertal maanden, op 11 maart 1940 erkende Finland de, door de Sovjetunie, gestelde eisen en capituleerde het land. De Westelijke geallieerden hebben dus weldegelijk hulp aan Finland overwogen.

Het is correct dat de Finnen het Sovjetleger een pandoering van jewelste gaven, maar op termijn was het onmogelijk stand te houden tegen de immense overmacht. Het is eveneens waar dat de Fransen aanvankelijk echte hulp wilden bieden aan Finland, maar dit plan werd gedwarsboomd door (hoe kan het ook anders) de Britten. Zij overwogen enkel hulp indien hun legerdivisies door Zweden zouden mogen komen (in plaats van een rechtstreekse aanval op Petsamo uit te voeren). Niet toevallig was Zweden een belangrijke leverancier van ijzererts aan Duitsland, en de 'hulp aan Finland' zou niet meer geweest zijn dan een dekmantel om de oude Britse tactiek, namelijk Duitsland economisch te omsingelen en te wurgen, uit te voeren. De Zweedse sociaal-democratische premier Hansson besloot echter wijselijk niet mee te werken aan dit plan om zijn land om te toveren in een slagveld tussen Britannië en Duitsland.