Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door IJsboer
Eens een andere vraag. Als uw dochter als een donderslag bij heldere hemel vertrekt naar Syrië door een gebrainwashte man (lees: ontvoerd wordt). En na enkele jaren tevergeefs contact hoor je dat ze bevrijd is van dat monster en terug wil... En je denkt dan: Waar moet ik naartoe? En België steekt een dikke middelvinger op naar jou... Hoe voel je je dan? Ik kan me eigenlijk moeilijk voorstellen wat er dan als ouder en grootouder door je hoofd gaat.
De meningen lijken verdeeld, maar de grote meerderheid neigt toch naar België moet niks doen, maar wie dan wel? Moeten we de papa van Jejoen nadoen? Is dat dan de goeie manier?... Ik weet het eigenlijk niet.
|
Je moet echt geen fantastische ouders zijn om ineens, zonder dat je iets in de gaten had... je dochter als nieuwe moslima met IS-allures te zien binnenkomen!
Heel straffe toeren zijn het dan dat zo'n dochter naar ginder zou vertrekken, zich laten bezwangeren, terug komt om hier te bevallen … en terug met baby en al weer naar ginder vertrekt om opnieuw bezwangerd te worden!
En zich daarna weer hier wil aanmelden zodra ze er zin in heeft of een probleempje heeft! En dit niet na " na enkele jaren tevergeefs contact"...
Zo'n dochter heeft besloten haar ouders te laten voor wat ze zijn. Het omgekeerde kan dan ook.
Er lopen al meer mensen rond die denken "had ik het geweten, ik had nooit kinderen moeten hebben!" En daarvoor moeten ze niet eens naar IS-gebied...