http://nl.wikipedia.org/wiki/Adel
Herlezing van deze informatie laat mij weer herbeleven hoe ik aan bepaalde inzichten over het ontstaan van de adel en de aard van de laat middeleeuwse Europese maatschappij ben gekomen. Wat men dus negeert is het etnische aspect van de adel, de aard van de privileges ten opzichte van de lijfeigenen en horigen, de werkelijke veranderingen in de positie van de adel en hun etniciteit.
De adel was bruin en zwart van gelaat, de kleur stond voor adel, en het onderling huwen was ook ter behoud van kleur. Personen van hoge geboorte met klassieke Afrikaanse trekken werden als bewijs van 'blauw bloed' gezien; de familie had blauw bloed en zo een persoon toonde zuiver blauw bloed. blauw bloed was zwart bloed gesymboliseerd door een Moortje.
De maatschappij was er een van kasten, net als India vandaag, en de lijfeigenen waren de kastelozen. Hun positie van kasteloze was hetzelfde als dat zij minder dan mens waren. Men presenteerde de kasten, met zwarte en gekleurde mensen als leden van de kasten en witten als kastelozen; als door god bepaald. religieuze denkbeelden en politiek gingen hand in hand en verzet was dan meteen ook in opstand komen tegen goddelijke wetten. Met de komst van de adel in 1100-1200 werd ook het christelijk geloof opgelegd. De Verklaring van de Rechten van de Mens houdt verband met de verheffing van lijfeigenen en horigen tot de rang van mens.
Intussen begin ik de voortgaande revisionistische benadering waarbij men willens en wetens aanwijzingen verdoezelt, negeert en overgeverfde portretten presenteert zonder melding te maken van de vervalste gezichten, te zien als wetenschappelijke fraude. De afbraak in de moraal en integriteit van onze bestuurders manifesteert zich ook op het intellectuele vla via het vervalsen van onderzoek en presenteren van uitkomsten van onderzoek die reeds bij het begin vaststaan.
Van Oldenbarnevelt door Van Mierevelt oogt erg overgeschilderd. Van Mierevelts faam berustte wellicht op zijn keuze om klanten met hun bruine en zwarte huidkleur te schilderen. De Van Mierevelts die men in het openbaar tentoonstelt zijn gewitte, overschilderingen. De overschilderingen is heel goed zichtbaar. En de gezichten zijn allemaal door een 'andere' hand over geschilderd waardoor er absoluut geen sprake van één stijl van schilderen is, of dat de 'schilder techniek' herkenbaar is. Maar men beschrijft deze over geschilderde delen als authentiek. Er moeten nog geheime familiecollecties zijn waar deze zwarte en bruine portretten bewaard worden. Deze staan te boek als 'vermist' en dat men 'niet weet waar ze zijn.' Van hun bestaan zijn wij op de hoogte vanwege gravures en beschrijvingen in catalogussen. Van het originele kniestuk van Hugo Grotius kennen wij alleen kopies. Ook kopien door van Mierevelt zelf, werden later met beige verf gewit.
bron: Jhr. Van Beresteyn (1929)