[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

In tegendeel. Dat is gewoon trachten uit te vissen wat de diepere doelmatigheid is van mensen. En ja, dan is dat gewoon zo, volgens mij, tenminste volgens 1 van de denkbare schema's. Ik kan natuurlijk mis zijn in mijn analyse van WELKE die doelmatigheid juist is, maar dat stelt de notie van doelmatigheid niet in vraag ; gewoon eventueel het zich vergissen over zijn inhoud in dit geval.

Er is ethisch niks verwerpelijk dat de doelmatigheid bereiken helpt bevorderen he. Ik beschouw "ethische noties", "strategie", "doelmatigheid" en dergelijke allemaal variaties op dezelfde basis notie. Wanneer is iets ethisch te verantwoorden ? Wanneer het meewerkt in het bereiken van uw doel. Het is juist dat ik onze gangbare ethiek dus als *op het eerste gezicht* contra productief beschouw, en "geinverseerd" is ten opzichte van wat "goed" en "slecht" is. Daar waar in 't algmeen "moord" eigenlijk positief is, beschouwen wij dat volgens onze gangbare ethiek, als "slecht" wat zo goed als onbegrijpelijk lijkt op het eerste gezicht.

Maar als je wat dieper nadenkt is het eigenlijk normaal dat *anderen U die ethiek willen opsolferen*. Het is normaal dat ge aan uw vijand wilt laten geloven dat het niet goed is om U te vermoorden. Dat ge hem een verkeerde ethiek wilt aanpraten, doodgewoon omdat dat in UW EIGEN voordeel is, en U dus gemakkelijker zal toelaten om die andere omzeep te helpen, eerder dan wanneer die andere de "correcte" ethiek te pakken heeft en het dus terecht normaal vindt om U af te maken.

Maw, de gangbare ethiek is dus een perfect te begrijpen verhaal om U zwakker te maken als ge het gelooft.

Maar ik kan ook totaal mis zijn, en het kan zijn dat dat inderdaad onze doelmatigheid niet is, en dat onze doelmatigheid erin bestaat om onze eigenheid te verliezen, en radertjes te worden van een groter levend geheel, op welk punt wij dus als levend wezen zelf "gedesintegreerd" zullen worden, zoals een levercel ook geen apart levend wezen meer is, maar zijn bestaansreden enkel maar onttrekt aan het laten functioneren van de lever, en zelf geen eigen evolutionaire tract meer zal volgen, en waar er uiteraard geen plaats meer is voor "gepensioneerde levercellen" of "andersdenkende levenscellen". Het echte levende wezen is dan geen "mens" of geen 'dictator' maar gewoon een "maatschappij" zoals een menselijk lichaam het echte levende wezen is, waar geen 'cel' de baas over is, maar waar cellen de onderdelen zijn van dat levende wezen om het doen te functioneren.

Let wel dat dat bovenstaande alternatief de notie van doelmatigheid zoals ik ze invoer, totaal niet ondergraaft. We kennen immers de doelmatigheid pas met zekerheid, als het resultaat bekomen is. Maw, de doelmatigheid is wat uiteindelijk uit de bus komt, niet wat "de bedoeling was maar niet gelukt is".

Dat sluit aan bij het economische idee van "human action". Uw uiteindelijke "wens" wordt bepaald door wat ge uiteindelijk kiest, niet wat ge 'verlangt' of zo.

Dit is wel een interessant statement.

Dus, mss is het finaal resultaat van een cel niet gewoon dat ze zich splitst, mss is er een finaal resultaat dat verder reikt en complexer is.

Want tot dusver heeft een cel geresulteerd in complexe systemen die elkaar beconcurreren en op deze manier zijn intelligent wezens ontstaan die op hun beurt eventueel nog intelligentere systemen bouwen. Maw, het finaal resultaat van wat er met een cel gebeurt weet je ook niet en dus kun jet doel niet simpelweg reduceren naar 'het splitsen'.

En wat betreft de doelgerichtheid van het menselijk bestaan, als je het dan toch niet weet is het beter van het gewoon te negeren dan een doel te verzinnen er zich daar dan naar gedragen zoals in het verleden en het heden al vaak genoeg voor ellende gezorgd heeft.

Dan kun je veel beter meegaan met de flow en jouw persoonlijk geluk zoeken.