Opinie: Het einde van de politiek
door Xavier Meulders
Jean-Marie Dedecker heeft met zijn overstap naar de N-VA een onmiskenbare politieke aardverschuiving teweeggebracht. In zijn kielzog is ook de Gentse professor en Nova Civitas-voorzitter Boudewijn Bouckaert - nog een van de laatste ambassadeurs van het klassiek-liberalisme binnen de VLD - mee naar de partij van Bart Dewever vertrokken. De komst van beide heren mag dan misschien wel verheugend nieuws zijn voor de N-VA, en het haast onsplijtbare kartel CD&V/N-VA ligt dan wel aan scherven, voor het Vlaamse politieke landschap is de overstap van Dedecker allesbehalve goed nieuws.
De komst van Dedecker toonde wel andermaal mooi aan hoe machtig de syndicale vleugel binnen CD&V nog is: een furieuze uithaal van ACW-voorzitter Jan Renders en diens groene tuinkabouters in de verschillende parlementsfracties vormde al genoeg splijtstof om CD&V en N-VA uit elkaar te halen. Ondertussen bekende ook niemand minder dan oud-premier Jean-Luc Dehaene - het Brabants trekpaard dat eveneens is gefokt in de syndicale ACW-manège - dat hij "een telefoontje" heeft gepleegd naar CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen om zo snel mogelijk de overlijdensakte van het 'Vlaams Kartel' op te stellen. In zo'n geval kan de term 'onverwijld' ook binnen de CD&V een onverwacht andere wending krijgen...
CD&V verliest met het opblazen van het kartel echter volledig haar Vlaams profiel dat ze de laatste maanden heeft weten op te bouwen. Waarmee andermaal bewezen is dat de tsjeven terug van nooit weggeweest zijn. CD&V kiest dus resoluut voor de macht: nu reeds kan er haast met volledige zekerheid gesteld worden dat zij deel uit zal maken van de nieuwe federale regering in 2007. Hoe dan ook in alliantie met de socialisten; eventueel in een tripartite met de VLD. Alles hangt immers af van de hamvraag hoe goed of slecht het Vlaams Belang electoraal zal presteren. En als machtspartij in België kies je dan het best eieren voor je geld: ofwel ga je in kartel met een partij die een (overwegend) radicaal-Vlaams profiel, en riskeer je uitgespuwd te worden door je (vooral Franstalige) coalitiepartners; ofwel geef je je bij voorbaat over aan het Belgisch-corporatistisch systeem dat binnen CD&V-kringen door het ACW wordt vertegenwoordigd. CD&V koos voor dat laatste. Dit alles belooft dus maar weinig goeds voor de verdere geplande staatshervormingen die na 2007 zouden moeten plaatsvinden, temeer de communautaire dozen van de VLD en sp.a zowaar nog leger zijn dan de christen-democratische.
Ook voor het liberalisme is deze hele kwestie een drama. Zo organiseerde de klassiek-liberale denktank Nova Civitas nog op 26 oktober laatstleden een zeer geslaagde spreekavond met Jean-Marie Dedecker (net uit de VLD gegooid) en Hugo Coveliers onder het motto 'een liberale partij is nodig'. Dit devies werd daarenboven ook nog eens ontrold op een donkerblauw spandoek. De verwachtingen in de zaal, ook die van ondergetekende, waren dus hooggespannen: eindelijk zou er een klassiek-liberale én Vlaams-nationalistische partij herrijzen die de erfenis van de kapotgeregeerde VLD in de vergeetput zou doen belanden. Toen Jean-Marie Dedecker enkele weken geleden nog zijn 'vzw Cassandra' oprichtte leek de komst van die nieuwe partij zelfs zeer nakend. Wat een klap is de overstap van Dedecker en Bouckaert naar de N-VA dan niet!
Want er kan nog zoveel gepalaverd worden dat de N-VA 'rechts van CD&V' staat, zelfs op sociaal-economisch vlak; de N-VA is géén (klassiek)-liberale partij, en zal dat ook nooit worden. Enkele voorbeelden tonen dit aan: de N-VA is dan wel voorstander van een onafhankelijk Vlaanderen, maar wil wel dat dat Vlaanderen lid wordt van de Europese Unie, een op en top socialistisch en protectionistisch bastion dat men beter zou afkorten als EUSSR. Of wat te denken van Geert Bourgeois, die tijdens zijn intiem radiomomentje met zangeres Laura Lynn pleitte om quota op te leggen aan de openbare radio-omroepen om een bepaald percentage Vlaamse/Nederlandstalige liedjes af te spelen. Als liberaal kan men hier dan twee vragen bij stellen: 1. Waarom het inzetten van dwaze, betuttelende quota? en 2. Waarom heeft Vlaanderen eigenlijk nog een openbare omroep nodig? . Of wat te denken van Vlaams parlementslid Mark Demesmaeker, die namens de N-VA openlijk het nieuwe marktreglement van de Vlaams-Brabantse gemeente Merchtem steunde. Dat reglement, dat kaderde in de strijd tegen de verfransing van Vlaams-Brabant, bepaalt dat marktkramers hun koopwaar alleen nog maar in het Nederlands mogen afficheren. Demesmaeker is hierbij dus een dwaze cultuurfascist die totaal voorbijgaat aan het principe van de Lockesiaanse 'civil society'. Volgens dit oerliberaal principe moet een cultuur en de hieraan verbonden zeden, waarden en normen niet opgelegd worden via de staat, maar via de burgers onderling. Concreet toegepast zou dit dus willen zeggen dat het beter ware geweest dat de markkramers spontaan Nederlands zouden beginnen praten met hun cliënteel. En tot slot nog een uitsmijter uit het 'manifest van de Nieuw-Vlaamse Alliantie' in verband met non-discriminatie: "Inclusief wil zeggen dat we iedereen in zijn eigenheid erkennen. Daarvoor zijn sterke en afdwingbare niet-discriminatienormen onontbeerlijk. We moeten niet alleen het anders-zijn van mensen en groepen tolereren, maar die groepen ook ten volle aanvaarden. Discriminatie mag niet onbestraft blijven." Dedecker en Bouckaert zullen dus minstens vijf keer hun tong moeten draaien vooraleer ze iets binnen de N-VA mogen zeggen!
Voor de Vlaams-liberale kiezer blijft er in 2007 dus eigenlijk maar bitter weinig keuze. Van de VLD weten we immers ondertussen waarvoor de V ('Verhofstadtiaans') en de L ('Leugenachtig') staan. Blijft nog Coveliers' VLOTT over, maar die partij is helaas iets te nauw verstrengeld met een notoire socialistische partij. En aldus blijft op zijn minst ondergetekende andermaal partijpolitiek dakloos. Een situatie waar hij na ongeveer drie jaar al goed aan begint te wennen.
Auteur: Xavier Meulders