Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Zucht
Practisch zijn er wat moeilijkheden om dit experimenteel te meten, omdat je niet zomaar een lang voorwerp versnelt tot dicht bij de lichtsnelheid en dan als inertiaal systeem gaat meten.
Er zijn wel indirecte metingen, zoals de muons die ons vanuit de zon bereiken. Die vergaan met een bepaalde halfwaardetijd, en de afstand van de zon inacht genomen bereiken er ons veel te veel. Vanuit onze positie met stilstaande aarde en bewegend muon komt dit overeen met de relativistische tijdsdilatie, dus de interne klok van het muon is trager en ze vergaan dus ook trager. Vanuit het muon is de afstand naar de aarde kleiner door de lengtecontractie en halen ze dus ook met meer de finish.
|
Je hebt hier twee redenaties, eerst de tijdsvertraging van ons uit bekeken en vanuit de muons de kortere afstand.
Maar moet je dan niet ook bij de muons de de tijdsvertraging in rekening brengen, namelijk omgekeerd die van ons ten opzichte van de muons, die dus relatief gezien een snellere tijd bezitten en dus juist met minder aankomen.
Want de conclusies moeten tegengesteld zijn in meer en minder en niet hetzelfde.
Kortom: als ze van ons uit bekeken met meer aankomen, moeten ze vanuit de muons bekeken juist met minder aankomen.
Zoals ook als iemand op reis gaat jonger aankomt, maar vanuit zichzelf bekeken ziet de reiziger ons juist als jonger gebleven en zichzelf als ouder.
En dat omdat de reiziger juist onze tijd als trager ziet.