Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Maar onze draadopener komt hier doodleuk vertellen dat economen die dat zegden in 2010 op hun uitspraken zijn teruggekomen.
(zijn titel is trouwens desinformatie: op de 20 die dat zegden, zijn er 9 van mening veranderd, 1 blijft bij zijn opinie, en hebben er 10 niet geantwoord omdat ze met vakantie waren).
Wat natuurlijk waar is, is dat het niet het meest geschikte moment is in een crisis om de geldkraan dicht te draaien. Maar als de crisis veroorzaakt is door een te grote geldkraan, dan moet ge U dus wel vragen stellen.
De vraag die de draadopener eigenlijk impliciet stelt, is:
WIE gaat de rekening betalen en WANNEER ?
Wij, en nu ? Of onze kinderen, en morgen ? Of wij, binnen 5 of 10 jaar ? Of.... ANDEREN, binnen 5 of 10 jaar ?
En de vaststelling is dat als we wij en nu wilden vermijden, we inderdaad nog hadden moeten doorboeren op krediet. Tja....
(en dat iedereen probeert om de optie "anderen" aan te kruisen)
|
Correct. Keynesiaans economisch beleid is inherent gebonden aan deficit-spending. Dus begrotingstekorten en aanzwellende overheidsschuld. Daar kan men niet omheen.
Het is waar dat de huidige zware crisis in 2008
begonnen is bij de banken door hun ondoordachte kredietpolitiek en excessief gebruik van zeer risicovolle financiële producten (de zogezegde "derivatives"). Maar vanaf 2010 was er eigenlijk reeds
een totaal andere crisis waarin we zijn verzeild geraakt. En dat was toe te schrijven aan het groeiend wantrouwen van de financiële markten in het budget- en openbare schuldbeleid van bepaalde staten. Dit heeft niet meer uitsluitend met de banken te maken, want die excessieve openbare schuld is slechts voor een relatief klein gedeelte toe te schrijven aan de interventies van de overheden om de banken te redden. Het grootste gedeelte van de schuldenberg was reeds aanwezig vóór de bankencrisis die in 2008 startte. Het schuldenprobleem is eigenlijk nog merkelijk groter in de USA dan in Europa. Want in Amerika is er niet enkel de enorme overheidsschuld, maar daarbovenop ook nog eens een waanzinnige schuldsituatie bij veel particulieren. Toch heeft Amerika minder last van het wantrouwen van de markten dan Europa. Waarom? Omdat Europa zichzelf nog eens extra heeft opgezadeld met een eenheidsmunt die werd ingevoerd op grond van een zuiver politieke beslissing,
zonder dat daarvoor voorafgaandelijk een voldoende ingrijpend en wettelijk bindend gemeenschappelijk financieel en economisch beleid tussen de deelnemende Eurolanden werd vastgelegd.
De Europese politiekers moeten eerst leren aanvaarden dat een Euro impliceert het afstaan van een véél groter pak souvereiniteit. Zolang ze dat niet willen aanvaarden en mordicus willen doorgaan met Keynesiaanse deficit-spending om "leuke dingen voor de mensen" te doen zal het in Europa nooit lukken om de crisis definitief te bemeesteren. Er zijn in Europa slechts enkele landen waar de meerderheid van de politici dit ten volle beseffen. En die liggen niet rond de Middellandse zee.