Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door mr Dearleather
Napoleon Bonaparte werd hier op 18 juni 1815 definitief verslagen door een combinatie van enerzijds Britse en Nederlandse en anderzijds Hannoverse en Pruisische legers, onder leiding van respectievelijk de hertog van Wellington en generaal Gebhard Leberecht von Blücher.
|
Wie aan de slag bij Waterloo denkt, denkt in de eerste plaats aan Engelsen en Pruisen die definitief afrekenden met Napoleon. In het nationale bewustzijn in Nederland is de slag langzaamaan verdwenen, terwijl duizenden Nederlanders aan de zijde van de geallieerden meevochten en zelfs van doorslaggevende betekenis waren. Mede door de lange neutraliteit van de 19e en begin 20ste eeuw werden de Nederlandse strijdkrachten van 1815 als onbenullig beschouwd, ten onrechte, zoals in dit stuk zal blijken.
Een formidabele strijdkracht
Reeds half maart 1815 mobiliseerde het toenmalige Verenigde Koninkrijk der Nederlanden een veldleger om het grondgebied te beschermen, nadat Napoleon ontsnapte van het eiland Elba. Het veldleger bestond uit 30.000 man, afkomstig uit het huidige Nederland en België, maar werd ook versterkt door enkele duizenden manschappen uit het Hertogdom Nassau. Hoewel nog maar net opgericht in januari 1814 bestond de landmacht voor een aanzienlijk deel uit ervaren officieren en lagere rangen. Deze hadden in Franse dienst de afgelopen twee decennia aan menige campagne deelgenomen in onder andere Duitsland, Spanje en Rusland. Elk infanteriebataljon, cavalerie regiment of artilleriebatterij telde binnen haar gelederen wel zo’n 20 – 30% aan veteranen. Het Nederlandse veldleger in 1815 was daarmee een strijdkracht om rekening mee te houden, al vertellen veel buitenlandse historici over de veldslag bij Waterloo iets heel anders. De Nederlandse militairen schuwden het gevecht in die dagen echter niet. Voorbeeld doet volgen en mythes omtrent de Nederlanders dienen recht gezet te worden.
http://ifthenisnow.nl/nl/gebeurtenis...g-bij-waterloo