Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Ok, maar dan zijn die centrale banken, de FED en de ECB, eigenlijk betere "huisvaders" van hun munt dan men laat doorschijnen, en is de monetaire basis BIJNA stabiel, wat maakt dat de fiat munt bijna een echt betaalmiddel wordt, nee ? (zoals goud, waarvan de totale hoeveelheid door de natuur min of meer constant gehouden wordt)
|
Dat is een nogal warrige vraagstelling en terminologie.
Moeilijk om er iets mee aan te vangen.
Misschien kan ik niet-specifiek antwoorden middels een vollediger schets van de strategie.
Het doel van centrale banken is om speculanten, die pogen de diefstal middels fiatmuntontwaarding te ontlopen, toch nog te bestelen. Dat is niks nieuws en gebeurt al veel langer dan 2008.
Dus niet middels fiatmuntontwaarding, maar volgens de bovenstaande strategische schets van het valselijk suggereren van klakkeloze fiatgeldcreatie en spendering, alzo speculanten banger makende dan ze hoeven te zijn, hen op die manier bereidwillig makende om hogere prijzen te betalen, hogere prijzen veroorzaakt door de institutionelen die vlugger zijn in het kopen en verkopen.
De grote koersfluctuaties zijn in deze optiek niks meer dan een reeks sterilisatie operaties die op stelselmatige wijze voormalig spaargeld onttrekken uit de economie.
Want spaargeld vormt het grote specifieke probleem van de centrale planning nu. Want dat is toekomstige 'competitie' voor hun nieuw fiatgeld.
En dat is de reden waarom de centrale banken hun inflatie controle methode veranderden sinds 2008: er is teveel spaargeld, en als ze de lange termijn / spaar interest willen verhogen dan moeten ze elk jaar heel veel dollars bijschrijven op de rekeningen, alzo hun probleem nog verergerende.
Als de centrale planners een groot deel (in termen van $ en € natuurlijk) spaarders hebben kunnen drijven richting risiconame (lees: eigen schuld voor verlies, geen garantie), naar markten waar hun institutionelen zich eerst massaal inkochten, die vervolgens terug verkopen nadat de voormalige spaarders de hogere koersen betaalden, dan hebben ze effectief die competitieve koopkracht voor hun nieuwe fiatgeld geneutraliseerd.
En ik vertel hier ook geen nieuws dat niemand nog wist, getuige hoezeer de Belg (evenals zijn buitenlandse collega spaarders) verder hebben gespaard tijdens de crisis.
En toch staan de beurzen op dezelfde recordpieken als in 2008 net voor de crisis.
En dat lijkt een bizarre tegenstelling, ofwel kopen mensen aandelen ofwel sparen ze. Niet beide.
De verklaring is net datgene wat ik hierboven beschreef: de institutionelen en de andere gesponsorde/bevoordeelde/van regels vrijgestelde aanhangers van de overheden hebben de aandelenkoersen / indexen omhoog gedreven. Als een grote muil van een wolf, wachtende op spaarders die ongerust worden over hun bankrekening.
Kijk naar het Cyprus verhaal. Het stelt % gewijs niks voor in het geheel, en toch een media aandacht alsof het einde van de wereld voor spaarders aanbreekt. Dat almaar in de verf zetten van 'maar' 100,000 euro garantie op een bankrekening. En die welles / nietes rond confiscatie.
Cyprus, en al de rest, was gewoon bangmakerij om spaarders richting de opgeblazen aandelen en andere koersen te doen betalen.
Ook de goudprijs manipuleren ze op deze zelfde manier. Niet voornamelijk via leasing/korte termijn, zoals sommigen beweren, maar voornamelijk gewoon door systematisch en gericht goud te kopen van, en te dumpen op, de markt.
Kijk maar naar de trend van de netto (dus op de markt) totale goudverkopen door centrale banken.
We hebben decennia lang netto verkoop gezien. Neem nou de voorbije 15 jaar.
In 1997 verkochten ze 326 ton, en dat steeg tot een piek van 663 ton in 2005 (dat is 1/4 van een jaarlijkse mijnproductie). Raad eens: net in dat jaar steeg de goudprijs heel sterk van $400 naar $600. 2006 370 ton / 2007 484 ton / 2008 236 ton / 2009 30 ton / 2010 87 ton. Daarna werden ze netto kopers.
Ze hebben de goudprijs trend dus eerst sterk gedrukt, en dan plots op de verkooprem te gaan staan toen de prijs steeg door toevloed van voormalige spaarders / speculanten.
En dit is, marktgezien, eigenlijk heel vreemd.
Een speculant wil goud kopen als de prijs laag staat, en goud verkopen als de prijs hoog staat.
Een speculant zou willen goud gekocht hebben over 1997-2010, en verkocht over 2010-2012.
De centrale banken deden krak het omgekeerde. Ze verkochten over 1997-2010 en kochten over 2010-2012.
Centrale banken hebben dus blijkbaar de 180 graden gedraaide wijsheid van speculanten.
En waarom: omdat ze systematisch en gericht speculatie willen tegen gaan.
Het is marktgezien vreemd en dwaas, het is echter voor de hand liggend en slim gezien vanaf de centrale planning.
Moesten centrale banken hun goudverkopen verder zetten tijdens een crisis, dan zou de prijs neerwaarts worden gedrukt, en zouden de voormalige spaarders / speculant gewordenen meer ounces goud krijgen voor hun fiatgeld. De centrale banken gaan daartegenin door te stoppen met goud te verkopen.
De goudverkopen door de centrale banken in de decennia na 1980, hebben de goudprijstrend gedrukt tot onder fiatgeldinflatie niveau. Degenen die goud kochten in de jaren zeventig en dachten binnen hun financiele tijdshorizon (doorgaans een 20 jaar) te verkopen en fiatgeld inflatieverliezen zo te ontlopen, waren eraan voor de moeite.
En raar genoeg, sommige schijnbaar-speculanten gebruiken de recente netto goud aankopen door centrale banken als argument om ook goud te kopen. Men kan zich de vraag stellen of dat wel speculanten zijn, en niet gewoon goud dealers die aan elke prijs willen verkopen, of nog een stapje verder: individuen die aan de centraal plannende stelende kant van het verhaal staan.
Daarnaast gaan centrale banken speculatie - spaarders die hun diefstal pogen te ontlopen - tegen door gewoon wereldwijd samen te werken. Enkel nog eenheidsworst via currency swaps en bailouts over grenzen en oceanen, ervoor zorgende dat niks veel beter is dan de rest, en spaarders/speculanten dus ook geen alternatieven / uitwegen hebben. Zelfs geen dynamische, of je moet al full time bezig zijn met markten volgen en X keer kopen en verkopen elke dag. Iets wat voor de grote massa spaarders niet eens denkbaar is. En daarbij, dit is enkel een zero sum spel, en het zal de centrale planners worst wezen of we elkaar onderling een duit lichter maken. Centrale planners kijken naar het geheel van speculanten, en willen de speculatieve taart van dat geheel verkleinen.