Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Elio di Supo
Je kan moeilijk een partij afdoen als ondemocratisch als die partij in het democratisch spel de winnaar is. Dit houdt gevaarlijke precedenten in als men uitgaat van eigen superieure normen. Op die wijze zou een meerderheid als illegitiem worden afgeschoten omdat haar kiezers "fout" stemden. Vraag is dan wie dit wel bepaalt. Je ziet nu ook al de trend om de uitslag van de laatste verkiezingen in vraag te stellen door gebruik van terminologie als "foertstemmers".
|
Inderdaad was het "democratische spel" juist een manier om uit te vissen welke de gangbare normen moesten zijn, aangezien er geen "a priori" normen zijn. Stellen dat bepaalde resultaten van het democratische spel "tegen de normen" zijn, is eigenlijk een interne contradictie.
Mochten er manieren zijn om "a priori" de "juiste normen" te bepalen, dan zou men die kunnen toepassen, maar dan was tevens het "democratische spel" nergens nodig voor. In dat geval zou ik het eens zijn met Tavek, dat er dan geen "politiek" nodig is, maar enkel maar een technocratie, die zich maar moet houden aan de "a priori" af te leiden normen (onafhankelijk van het vraagstuk of die dat ook wel zouden doen, eens ze de macht hebben natuurlijk).
Maar er is zo geen a priori. Er zijn geen normen die "boven" andere normen zouden staan - op een criterium na: "survival of the fittest", niet omdat zulke normen a priori "superieur" zijn, maar omdat de andere verdwijnen. Echter, dat kan men pas weten "a posteriori". Het is de inherente fout aan fascisme, van *a priori* te zeggen wie superieur is en wie inferieur ; van welke normen superieur zijn, en welke inferieur. Want dat wordt enkel maar *a posteriori* bepaald. Zoals we gezien hebben met een specifieke incarnatie van het fascisme, namelijk het anti-semitische nazisme, heeft de "a posteriori" test juist aangegeven dat ze perfect omgekeerd de *a priori" superioriteiten hadden ingeschat: het a priori superieure nazi volk is van de kaart geveegd, en de untermenschen-joden zijn super-machtig geworden. Ze waren dus mis van A tot Z. Je kan het dus niet op voorhand weten. Enkel de "arena van het leven" kan dat beslissen.
Maar dat wil dus zeggen dat we geen enkele manier hebben om "normen" vast te leggen a priori. Dat er a priori geen uitschot is, dat er a priori geen "goede" en "slechte" mensen zijn. Dat het dus ergens een willekeurige beslissing moet zijn. En in democratische systemen doet men dat via verkiezingen. In andere systemen zijn er andere "symmetrie brekers" die een kleine kliek die beslissing laten nemen: aristocraten, oligarchen of monarchen/dictators.
Een andere manier om normen vast te leggen is het aannemen van een gegeven openbaring als zijnde de ultieme "normen fixer". Jan is hiervan een voorbeeld, en hij komt daar ook voor uit.
Men dient echter de beslissing van de willekeurige keuze van normen te respecteren als men het systeem in kwestie wil respecteren. Men kan zich niet "democraat" noemen, als men de willekeurige democratische beslissing over de gangbare normen niet kan respecteren.
Citaat:
|
Mss is het een onschuldige uiting van frustratie. Maar als het gaat om een drang naar het "corrigeren" van het kiessysteem dan bevinden we ons op een gevaarlijk pad waar deze weldenkenden naartoe willen.
|
Het zijn oligarchen die enkel maar "democratie" willen respecteren als het hun uitkomt. Mij niet gelaten, maar het eigenaardige is dat ze net die "verwerpelijke normen" verwerpelijk vinden om exact die reden (terwijl dat niet eens waar is).