Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door cato
Daar heb je gelijk in ,maar je kunt toch niet ontkennen dat het vooral van groot belang voor Frankrijk en de francofonen in België.
|
Dat ga ook ik niet ontkennen, de desïntegratie der Nederlanden die nu al een viertal eeuwen duurt - en nog niet ten einde is gekomen - komt uiteraard op de eerste plaats ten goede aan onze eenwenoude aarstvijand. Iets wat Keizer Karel ten volle besefte toen hij de Pragmatieke Sanctie uitsprak.
Maar dat is totaal iets anders dan uw niet onderbouwde bewering: "
In de tijd van het VKN heeft België voor Frankrijk gekozen."
Het zijn slechts een aantal Luikse rattachisten die voor Frankrijk kozen.
Ge veralgemeent trouwens door het te hebben over "België", terwijl een zeer groot gedeelte van Vlaanderen in het verzet stapte ten tijde van de Franse annexatie.
Het waren echt wel indrukwekkende kontingenten, die zelfs de kleinste dorpen konden mobiliseren voor het gewapende verzet, terwijl Luik in de kollaboratie stapte.
Omstreeks 1815 was er een groep die een hereniging voorstond met het noorden. Anderen wilden opteren voor een herstel van het Oostenrijkse bestuur. Maar over wat men niet wilde was men het roerend eens: weg uit Frankrijk.
Nadien in 1830, wilde men in de allereerste plaats hervormingen, maar zeker niet opnieuw Fransen worden. Men wilde zelfs niet per se weg uit het VKN, ook al is het daar uiteindelijk op uitgedraaid.