Merk de tegenstelling op tussen:
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Onze Taal
De eerste betekenis van Duitsch is volgens het WNT 'Nederlands' ("In de 16de en 17de eeuw het gewone woord, thans, behoudens in sommige deelen van [Zuid-Nederland], in dit gebruik verouderd"). De tweede betekenis is "uit of van Duitschland" en de derde "goed Hollandsch, goed rond, flink, vroolijk". Het WNT zegt dat de tweede betekenis ontleend is aan het Duitse woord deutsch (dat overigens wel dezelfde oorsprong heeft). Tegenwoordig is Duits alleen in die betekenis, 'uit of van Duitsland', in gebruik. Nederlands is een jonger woord, dat is afgeleid van de landsnaam Nederland(en); het wordt gebruikt sinds de zestiende eeuw
|
en
http://gtb.inl.nl/iWDB/search?xmlerr...s&uitvoer=html
Modern woord:
duits
Origineel woord:
duitsch met als betekenissen:
1. Nederlandsch. In de 16de en 17de eeuw het gewone woord, thans, behoudens in sommige deelen van Z.-Ndl., in dit gebruik verouderd. Zie voor nog vele plaatsen, te beginnen met 1520, bij DE VREESE, Over de Benamingen onzer Taal.
2. Nederlander. In dit gebruik geheel verouderd.
3. De Nederlandsche taal. In dezen zin nog (of althans nog kort geleden gewoon te Brussel en Leuven. Zie nog een groot aantal plaatsen, te beginnen met 1518, bij DE VREESE, Over de Benamingen onzer Taal.
Hm... Maar "Duytschland" kon dus ook slaan op de Nederlanden en dat laatste lijkt de schrijver van het Wilhelmus logischerwijs te bedoelen. Tja, dan kom ik weeral bij
Diets uit als juiste hertaling. Men zou het dan ook kunnen hertalen als "Nederlands" maar dat wijkt dan wel erg af van het originele woordgebruik.