[vanderzapig]

HLN gaat vol op het nepnieuws orgel om Tulsi zwart te maken:

Democraten hebben hun eigen Trump: presidentskandidate Gabbard is ook een ongeleid projectiel én krijgt steun van de Russen

Als het aan de Russen ligt, wordt Tulsi Gabbard (37) de volgende president van de VS. Ze is een linkse en een groene Democrate. Maar ze neemt het ook op voor dictators en krijgt zelf steun vanuit de Ku Klux Klan. Een vat vol tegenstellingen, dus - en een even ongeleid projectiel als Donald Trump.

“Tulsi 2020.” Meer dan haar voornaam heeft het parlementslid uit Hawaï niet nodig om campagne te voeren. En van de vijftien presidentskandidaten die de Democraten al tellen, krijgt zij momenteel veruit de meeste aandacht van de pers. Vaak is die aandacht negatief - zoals de melding dat haar campagnemanager al ontslag nam vóór ze haar kandidatuur officieel had aangekondigd - of ronduit vijandig - zoals de herinnering aan homo-onvriendelijke uitspraken die ze lang geleden deed. Maar de recente geschiedenis leert dat hoe meer de media kappen op een kandidaat, hoe meer die juist kan groeien - en dat het credo van marketeers klopt: there’s no such thing as bad publicity. Alle aandacht is goed.

Niet buigen voor Israël

Het is ook niet moeilijk om aandacht te trekken wanneer je een gooi naar het Witte Huis doet als 37-jarige vrouw die zich tot het hindoeïsme rekent (haar moeder bekeerde zich tot die religie) en als militair in Irak heeft gezeten. Gabbard is afkomstig van Samoa, een eilandengroep in de Stille Oceaan. Maar op haar tweede verhuisde ze al naar Hawaï, waar haar katholieke vader staatssenator is en bekendstaat als fervente tegenstander van het homohuwelijk. Hij begon zijn politieke carrière trouwens als Republikein, maar stapte in 2007 over naar de Democraten - nauwelijks verhullend dat hij dat uitsluitend deed om tot de meerderheid in zijn staat te behoren.

Zelf gaat Gabbard ondertussen voor een linkse en een groene Democrate door. Zo steunde ze in 2016 de kandidatuur van Bernie Sanders voor het presidentschap en diende ze als parlementslid één van de verregaandste wetsvoorstellen tegen de klimaatswijziging in. Ze kant zich tegen het vrije wapenbezit en heeft de weerstand die ze van thuis uit meekreeg tegen abortus en homoseksualiteit intussen uitdrukkelijk afgezworen. Maar op vlak van mensenrechten trekt ze een heel andere kaart. Zo roemt ze het Egyptische staatshoofd Abdel Fattah El-Sisi als een “groot en moedig leider”, hoewel hij door een bloedige staatsgreep aan de macht kwam en het land nu met een hardere hand bestuurt dan dictator Moebarak hem voordeed. Haar aanhoudende verzet tegen Amerikaanse bemoeienis in de Arabische wereld leverde haar deze week een steunbetuiging op van David Duke, een notoir racist en holocaustontkenner die nog aan het hoofd gestaan heeft van de Ku Klux Klan. Hij schaart zich achter Gabbard als “de enige presidentskandidate die niet buigt voor Israël”. Gabbard neemt het ook op voor de Syrische leider Bashar Al-Assad, die haar twee jaar geleden persoonlijk ontving. Ze verzet zich hevig tegen iedere poging om hem van de macht te verdrijven en verklaarde woensdag nog dat hij geen enkel gevaar voor de Verenigde Staten inhoudt - terwijl al lang bewezen is dat zijn regime samenheult met terroristische groepen die ook het Westen belagen.
Kamp verdelen

Het zou die liefde voor een bondgenoot van Moskou kunnen zijn die de Russen wel bevalt. Feit is alleszins dat dezelfde Russische propagandakanalen die het vier jaar geleden opnamen voor Trump, nu Gabbards lof beginnen te zingen. Nieuwssites zoals Sputnik en RT - die nagenoeg rechtstreeks vanuit het Kremlin worden gestuurd - brengen het ene positieve verhaal na het andere over haar. Of Moskou er werkelijk op uit is om Trump te vervangen door Gabbard, is nog de vraag. Het kan ook dat de Russen juist proberen om het pad opnieuw te effenen voor hem door het Democratische kamp te verdelen - en dus te verzwakken. Maar duidelijk is alvast dat de inmenging alweer is begonnen en dat Gabbard daar een cruciale rol in krijgt.