[manta]

Oorspronkelijk geplaatst door Marker

Ik vraag me zelf eigenlijk eerder af of mensen die ervoor kiezen het leven van een ongeboren kind te laten eindigen, mentaal wel in staat zijn om indien dat niet gebeurt voor dit kind te zorgen.
Hoe is het om levenslang gebonden te zijn aan een kind dat je eigenlijk niet wou/wil? Wat kunnen de gevolgen zijn voor dat kind?
Is de kans dan niet reëel dat er meer 'vondelingen' zullen worden gevonden?
Soms zijn er namelijk mensen die een kind ècht niet willen.
Helaas zijn er ook soms mensen die labiel zijn en onder druk van de omgeving het kind laten weghalen.
De vraag is dus:
wat is het slechtste voor de mentale gezondheid van de moeder:
een ongewenste zwangerschap uitdragen en een ongewenst kind krijgen (en hoe zit het dan met de mentale gezondheid van dit kind, later?) vs de zwangerschap afbreken.

Veel hangt af van de omstandigheden en de aard van de moeder (en de steun die er eventueel is , een kind hebben is geen makkie , echt niet) .
Mijn stem was dus ook : Neen , maar ...
Er kunnen altijd omstandigheden zijn waarbij m'n aan een vraag als deze blijft twijfelen over het antwoord .Elk geval is anders. Indien het leven van het kind of de moeder in reëel gevaar is moet men kunnen ingrijpen .
Maar er zijn andere zaken die kunnen meespelen . Je hebt er al een paar vernoemt maar der zijn er nog hoor .
Het "het komt me even ongelegen want ik wil geen zwangerschapsstiemen als ik naar Tenerife ga-gedoe" is bij mij alvast geen reden om een abortus goed te keuren , bezint eer ge begint ...
Daarom kan ik me wel aansluiten bij uw eerste punt :

Mijn eerste voorkeur zou zijn: zwangerschapspreventie.

Condoomgebruik en pilgebruik zijn zo veralgemeend. Hoe is het mogelijk dat men er toch nog in slaagt ongewenst zwanger te worden?
Indien het gaat om te weinig kennis of verzaken aan het gebruik van deze middelen (maw een beetje verantwoordelijkheidszin) vraag ik me af hoe deze mensen de verantwoordelijkheid kunnen dragen voor een kind. Hiermee wil ik niet zeggen dat dan maar tot abortus moet worden overgegaan, ook al is het kind 8 maand en 30 dagen. Alsjeblieft niet.

In het ideale geval zou men moeten zeggen , doe het pas als je klaar bent om de eventuele gevolgen (boeleke) te zorgen . Jammer genoeg is seks iets dat tegenwoordig iedereen wil , maar de eventuele verantwoordelijkheid dragen is er niet bij . Voorbehoedsmiddelen zijn er , ze moeten ze dan wel gebruiken ook hé .
Verder duurt het echt geen drie maanden vooralleer de meeste dames hun euro valt dat er wel eens iets mis zou kunnen zijn , ik denk dat de eventuele schaamte om een predictor te gaan halen indien de menstruatie uitblijft wel verdwenen is ...