Joost verwees een paar keer naar Ierland. En op zich is het interessant om te zien hoe diegenen die dachten een socialistisch standpunt te combineren met een nationalistisch standpunt, daar vandaag grotendeels gecapituleerd hebben tegenover het establishment en er zelf deel van zijn gaan uitmaken. Ik heb respect voor iemand als Bobby Sands en hoe die verkozen werd vanuit de gevangenis was erg opvallend. Ik vrees echter dat de hongerstakingen er toe geleid hadden dat de beweging zich terugplooide op de reeds overtuigden en zich steeds meer puur op het nationalisme ging enten. Een bezoek van een figuur als Scargill zal daar weinig aan veranderen. Gerry Adams proberen ze ook soms als een "linkse" te portretteren. Als ik me niet vergis mag hij zelfs op het Europees Sociaal Forum in Londen gaan spreken. Maar intussen is hij wel lid van een partij die enorm veel geld van haar rijke aanhangers in de VS krijgt.
Als ik de voorbeelden bekijk van linkse nationalisten, zie ik weinig hoop op een andere evolutie dan bij pakweg Sinn Fein. Er zullen oprecht linkse figuren tussenzitten. Maar uiteindelijk zal toch ofwel het anti-kapitalisme ofwel het nationalisme moeten doorwegen. Daarbij zou enkel een anti-kapitalistisch standpunt ook een weg vooruit aanbieden voor het nationale vraagstuk, maar die keuze lijkt me niet bepaald evident voor diegenen die sterk nadruk leggen op nationalisme.
Tenslotte, als marxist ben ik geen anti-nationalist maar internationalist.
|