Bron: Trends
ABVV-voorzitter Robert Vertenueil opzijgeschoven
ABVV-voorzitter Robert Vertenueil werd vandaag bedankt voor bewezen diensten. Een complot van de linkervleugel van de vakbond op instigatie van de PTB/PVDA, is de vaak gehoorde analyse. Dat is slechts deels juist. Vertenueil werd opzijgeschoven door de machtige Waalse vleugel onder leiding van Thierry Bodson, eigenlijk een confederalist.
Vorige week gaven ABVV-voorzitter Robert Vertenueil en MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez een interview aan Le Soir en de kranten van Sud Presse. Daarin braken beiden een lans voor een nieuw sociaal pact. Al was er totaal geen overeenstemming over de concrete invulling. We moeten gaan naar een pact gericht op hogere tewerkstelling, aldus de voorzitter van de Franstalige liberalen. Meer koopkracht en hogere uitkeringen zijn prioritair, zei de voorzitter van de rode vakbond.
Na de publicatie van het interview - dat er nota bene kwam op vraag van de federale ABVV-top - gingen de poppen aan het dansen. De machtige ABVV-centrales waren niet gediend met het vraaggesprek en zegden Vertenueil de wacht aan. Er was geen overleg geweest over de relevantie of de inhoud van zo'n interview. Gisteren bleek het vertrouwen vooral zoek tussen de Waalse vleugel van het FGTB en de voorzitter. Vandaag komt een einde aan het voorzittersmandaat van de Waals-Brabander Vertenueil.
De officiële lezing is dat hij afgezet werd onder druk van de radicale linkerflank die steeds meer onder invloed staat van het extreemlinkse PTB/PVDA. Die partij haat het rechtse woelwater dat Bouchez is. De aversie bij de Franstalige linkerzijde voor de MR-voorzitter is enorm. Niet enkel bij de vakbond, maar ook bij de PS. In die mate zelfs dat een aantal rode kameraden al lachend zegt: "Een regering met de N-VA is geen probleem, als Georges-Louis Bouchez maar niet in de buurt is."
Lokale baronieën bepalen alles
Dat de stijgende invloed van de PTB/PVDA bepalend is geweest voor de motie van wantrouwen tegen Vertenueil, valt nog te bezien. Het klopt dat steeds meer ABVV'ers sympathieën hebben voor de neocommunisten. Tijdens stakingsacties en betogingen is de extreemlinkse partij prominent aanwezig. Wanneer aan industriezones wegblokkades worden opgezet, gebeurt dat vooral door de PTB'ers en de PVDA'ers in de vakbond. De invloed van Peter Mertens en Raoul Hedebouw aan de basis neemt inderdaad toe. Maar aan de top van de partij is dat toch een ander verhaal. Daar verkiest men de directe lijn met de Parti Socialiste.
De voorbije dagen zijn de machtsstructuren bij het ABVV/FGTB bevestigd. De centrales en vooral de Waalse vleugel bepalen alles. Dat is al jaren zo. Nationale voorzitters als François Janssens, Michel Nollet, Mia De Vits en Rudy De Leeuw moesten voor hun standpunten en sociaal-economische keuzes constant overleggen met de centrales. De Algemene Centrale (met bouw en chemie), de bediendenbond BBTK, de overheidsvakbond ACOD en de metaalcentrales delen echt de lakens uit bij het ABVV. De lidgelden worden ook niet nationaal geïnd. De lokale financiën van de vakbond zijn niet altijd even transparant en wie daar verandering in wou brengen - zoals Mia De Vits in het verleden - tekende zijn of haar eigen doodvonnis. Vertenueil danste niet genoeg naar de pijpen van de centrales.
En niet naar die van de radicale Waalse vleugel van het FGTB. Het is een publiek geheim dat enorm veel macht bij Thierry Bodson ligt, de voorzitter van de Waalse interregionale. Hij beslist niet alleen, maar als de Luikenaar de duim omlaag houdt, dan zijn er weinigen die daar tegenin durven te gaan. Ook niet de Vlaamse tegenhangers. Miranda Ulens, de nummer twee van de rode vakbond en Vlaams voorzitter Caroline Copers ondergaan de Waalse macht.
Geen interesse in België
Thierry Bodson zou nu in polepositie zitten om de nieuwe ABVV-voorzitter te worden. De vraag is of hij dat wel wil. Federaal secretaris Jean-François Tamellini zou meer kans hebben. Thierry Bodson staat bekend als een overtuigde Waalse regionalist, als het niet meer is. Hij noemt zich geen confederalist, maar wie met hem gesproken heeft, weet dat het Belgische niveau hem helemaal niet interesseert. Waarom dan een nationale vakbond leiden?
Het ABVV mag dan wel een overtuigde aanhanger zijn van de Belgische sociale zekerheid (omdat de Vlamingen het royale stelsel financieren), in de geesten nemen de Waalse syndicalisten steeds meer afscheid van België. Dat wordt in Vlaanderen vaak onderschat.
Thierry Bodson pleit openlijk voor het verbreken van de banden tussen Wallonië en Brussel. Onderwijs, cultuur en delen van de gezondheidszorg, nu bij de Franse Gemeenschap, moeten naar Wallonië gaan. Al jaren waarschuwt de Waalse ABVV-topman voor de nefaste budgettaire impact van de zesde staatshervorming en de financieringswet voor Wallonië. Die is de komende jaren aan een bijsturing toe, en als dat via een staatshervorming moet gebeuren, dan is dat voor de Waalse regionalisten in de vakbond een goede zaak.
Meer en meer Waalse syndicalisten zijn in de feiten confederaal. Toen de Zweedse coalitie in de herfst van 2014 aantrad, vormden de vakbonden één front tegen de regering-Michel. Toen bleek dat betogingen en stakingen weinig uithaalden, doofde het protest uit. Behalve bij het Waalse FGTB. Dat bleef actie voeren en staken. Eerder om politieke en communautaire redenen - de regering-Michel was sterk minoritair aan Franstalige kant - dan wegens sociaal-economische verzuchtingen.
En men is het ondertussen vergeten: al in 2006 besloten de Waalse en de Vlaamse vleugels van de machtige socialistische metaalvakbond te scheiden. De Vlaamse vleugel, onder leiding van ex-VMO'er Herwig Jorissen, had bij sociale onderhandelingen oog voor de zwakke concurrentiepositie van de sector en verkoos overleg met de werkgevers. De Waalse metallo's gaan liever voor de confrontatie. Om de handen vrij het hebben, namen ze afscheid van de Vlaamse kameraden. Zonder Belgische tranen te laten.
|