Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door tomm
Het probleem is dat het blanke minderheidsregime tijdens de Apartheid te weinig gedaan heeft voor de ontwikkeling van de zwarte meerderheid. Die leefde en leeft nog steeds in armoede, er is ook niet echt sprake van regenboognatie, want iedereen leeft in z'n eigen wereld.
Er waren goed functionerende instituties, maar voor de blanken, net als in Belgisch Congo. De zwarten waren daar niet voor opgeleid, konden daar weinig gebruik van maken en hadden er geen voeling mee. Daarenboven leven velen nog in hun traditionele structuren, zeker op het platteland, met heel andere normen, waarden en cultuur dan de westerse.
Dus als ineens die zwarte meerderheid het moet overnemen weet je dat er problemen van zullen komen, onvermijdelijk.
Toch kun je niet zeggen dat ANC het zo slecht gedaan heeft, het gerecht functioneert nog goed (zie Pistorius saga) net als heel wat andere instituties. De zwarte meerderheid leeft nu beter dan de vorige. Maar de problemen zijn enorm. Voor de blanken, toch voor deze zonder veel bezittingen en geld, zijn de zaken slechter geworden, zonder twijfel. Maar toch blijft het verschil in levensstandaard tussen zwart en blank gigantisch, met uitzondering van een kleine zwarte bovenklasse die ontstaan is.
Grootste probleem volgens mij is dat ze de neoliberale recepten van het IMF in de jaren 90 aanvaard hebben. Heeft ervoor gezorgd dat er vooral een kleine bovenklasse van zwart en blank alle welvaart naar zich toe heeft getrokken. Er werd geen prioriteit gegeven aan de ontwikkeling van de townships en het platteland. De meeste goede landbouwgronden zijn nog steeds in handen van blanke boeren. Die grote welvaartskloof creëert natuurlijk criminaliteit, zeker als de politie er niet meer exclusief is voor de bescherming van rijke blanken.
Als ik vergelijk met Kenia zie je dezelfde evolutie, maar veel extremer natuurlijk in Kenia. Daar heeft de corruptie de werking van instituties wel aangetast, er waren zowiezo minder blanken en de lokale bevolking was minder ontwikkeld dan in Zuid-Afrika. Vanaf de jaren 70 is het beleid er enkel gericht op de rijkste 1%, met ontzettend veel armoede als gevolg.
Wat Congo betreft, de Belgen hebben daar een soort mini-België gecreëerd, maar alleen voor de blanken, de zwarten mochten meedraaien in dat model als ja knikkende negertjes. Er werd geen moeite gedaan om de zwarten een universitaire opleiding te geven, er werd meer energie besteed aan de schoolstrijd tussen katholieke en staatsscholen dan aan de ontwikkeling van het lokaal onderwijs. Natuurlijk was dat model niet geschikt voor de cultuur en de maatschappij van de Congolezen, en eenmaal de Belgen vertrokken zakte alles als een pudding in elkaar. Dan nog liever de Engelsen of het Apartheidsregime.
Een interessant land is Ethiopië. Dit land werd nooit echt gekoloniseerd geweest maar kende wel bijna nonstop oorlogen. Tot ver in de 20ste eeuw was dit bij de armste landen op aarde. Maar het land kent wel een economische groei van 9% per jaar al meer dan 10 jaar. Het heeft een vrij degelijke infrastructuur en ze hebben het economische en politieke model van China bijna integraal overgenomen. Geen westerse rechtsstaat met scheiding der machten etc. De armoede is natuurlijk nog steeds zeer groot, maar men focust op de ontwikkeling van het platteland, basisonderwijs, etc.
Ethiopië heeft Kenia nu reeds ingehaald als grootste economie van Oost-Afrika (wel nog niet per inwoner) en ik zie deze evolutie zich verder zetten.
|
Voor een groot deel klopt het wel wat u zegt. Ik geef echter drie punten te bedenken.
1. Men moet terdege rekening houden met het feit dat de overgrote meerderheid van de bevolking van Afrika bezuiden de Sahara in tribale structuren denkt en leeft. Dat is altijd al zo geweest, is nog steeds zo, en zal naar alle waarschijnlijkheid zo blijven ook. Misschien dat het in sommige regio's iets minder diep ingebakken is dan in andere, maar in principe is het overal hetzelfde denkpatroon. Daar komt nog bij dat de Afrikaan extreem traditiegericht is, veel meer dan de Westerling of zelfs in het Midden-Oosten. Van de Yankee nog maar te zwijgen. Traditionalisme en tribalisme zijn de allerbeste ingrediënten om elke vooruitgang in de kiem te smoren.
2. De grote fout was in Afrika natie-staten te gaan creeëren naar Europees model, en het continent met de dekolonisatie dan op zijn minst structureel volledig aan zijn lot over te laten. Dat kan met de gehele Afrikaanse mentaliteit nooit functioneren, men ziet er de gevolgen van tot op de dag van vandaag. En dan is er nog de Hutu/Tutsi-mythe die in Rwanda en Burundi, evenals in grote delen van Oost-Congo nog steeds voor miserie zorgt.
3. Een derde factor die niet te vergeten is, is het feit dat Afrika al van oudsher het continent is dat uitgebuit, misbruikt en van menselijke en andere grondstoffen vakkundig leeggezogen. In het verleden zijn de transatlantische slavenhandel (vooral West-Afrika en westelijk Centraal Afrika) en de Arabische slavenhandel (vooral Oost-Afrika en oostelijk Centraal Afrika) het prominentst (de rol van de Romeinen niet vergeten met Numidische slaven). In het heden is er vooral slavernij in Mauretanië, Soedan, Niger en sommige delen van West-Afrika.
Alle bovengenoemde factoren maken het uiterst moeilijk, zoniet bijna onmogelijk voor de volkeren in sub-Saharaans Afrika zichzelf ooit efficiënt en zelfstandig te regeren en een behoorlijke economie en infrastructuur op de been te zetten. Er is daar zoveel meer fout gegaan dan in elk ander continent, dat het haast te laat is om iets recht te zetten.
Het enige voordeel dat de Chinezen op de Westerlingen kunnen hebben, is het feit dat ze elk gemeenschappelijk verleden met Afrika volkomen missen. In hoeverre dat kan helpen zal de toekomst leren.
Ethiopië is inderdaad interessant, ook vanuit het oogpunt dat het als sub-Saharaans Afrikaans land qua mentaliteit nog het dichtste bij het Midden-Oosten ligt dan eender welke andere regio in sub-Saharaans Afrika. Op een bepaalde manier is Ethiopië het "on-Afrikaanste" land van sub-Saharaans Afrika, misschien juist omdat het nooit echt gekoloniseerd is geweest. Daar zijn ze nog eerder gewend aan een eigen zelfstandige cultuur en staat, en zijn ze veel trotser dan de meeste volkeren in sub-Saharaans Afrika.