Survival of the fittest is de natuurlijke selectie die optreedt door het overleven van het nageslacht van de best aangepaste binnen een populatie.
De term is bedacht door Herbert Spencer na het lezen van Charles Darwins On the Origin of Species. In zijn boek The Principles of Biology uit 1864 gebruikte Spencer de term voor het eerst en legde hij parallellen tussen Darwins biologische theorieën en zijn eigen economische theorieën.[1] Spencer stelde dat als de overheid niet zou ingrijpen de bekwaamste (rijkste) mensen uiteindelijk zouden overblijven en er een superbeschaving zou ontstaan waaruit de zwakkere groepen geëlimineerd zouden zijn.
In de vijfde editie van De oorsprong der soorten uit 1869 nam Darwin in enkele passages survival of the fittest op als synoniem voor zijn eigen term
natuurlijke selectie.
Survival of the fittest wordt vaak verward met het recht van de sterkste. Een organisme hoeft echter niet de sterkste te zijn om betere overlevingskansen te hebben dan anderen. Beter vluchtgedrag, betere camouflage of meer intelligentie kunnen soms de overlevingskansen vergroten en ervoor zorgen dat een organisme the fittest is.
Verschillende bewegingen, berucht voorbeeld zijn
de nazi's, hebben het idee van survival of the fittest gebruikt als argument om hun imperialistische aspiraties te verdedigen en beargumenteerd dat de sterkste het morele recht heeft te doen wat hij wil met de zwakkere met de motivatie dat het nu eenmaal zo werkt in de natuur
https://nl.wikipedia.org/wiki/Survival_of_the_fittest
Maar wat de nazies ervan gemaakt hebben is niet in de natuur te vinden, noch bij Darwin.
En de wreedheid van de mens tegen de eigen soortgenoten is echt niet door Hitler uitgevonden.
De christenen bijvoorbeeld plachten de ketters op de vreselijkste manier te laten martelen en te laten verbranden uit naam van de lieve Here Jezus.