Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door freespirit
Ik beaam het artikel van Dirk Draulans waarnaar wordt doorverwezen. In vele gevallen is het krijgen van kinderen een keuze die wordt opgedrongen door de omgeving en heeft het weinig met het nastreven naar persoonlijk geluk te maken. Jonge, gezonde koppels worden door hun naasten onder druk gezet om toch maar aan die kinderen te beginnen, ook al wensen ze er geen.
Weinigen gaan durven toegeven dat ze ongelukkig van hun kinderen worden, of niet het geluk bereiken dat ze hoopten te bereiken. Dit om hun kinderen of omgeving niet te kwetsen.
Kinderen krijgen heeft vele beperkingen voor je bewegingsvrijheid en autonomie. Je zit er 25 jaar mee opgescheept en dan zijn de problemen natuurlijk nog niet voorbij, want dan komt de zorg voor de kleinkinderen en de eventuele problemen met de schoondochter of schoonzoon.
En waarom kinderen nemen als je fulltime met een carrière of zelfontplooiing wilt bezig zijn ? Zoals iemand het goed zegt: 'ik maak geen kinderen om ze dan tot 's avonds laat in de crèche te droppen.'
Deze aardkluit heeft slechts een absorptievermogen voor ca. 2 miljard stervelingen om op lange termijn duurzaam te kunnen overleven. Laat diegenen die geen 'eigen' kinderwens koesteren, alvast streven om dit cijfer ooit terug te benaderen.
|
"Opgescheept", "beperkingen", "problemen"... De woordenschat is veelzeggend: kinderen als ultieme last en hinder.