[Andy]

Oorspronkelijk geplaatst door roger verhiest

Volgend artikel verscheen in de "New York times" :
http://dealbook.nytimes.com/2012/07/...it_th_20120710

ik denk dat onze regeringsleiders in Europa en de mensen die zich bezig houden met de verkiezingscampanjes in Nederland en elders dit toch eens goed moeten lezen.

Wat blijkt nl. ? Dat de bestaande nationale bankenregulatoren er zoals ook de "ratingbureaux" er tot op heden een potje van gemaakt hebben. De banken zorgen er intussen voor dat zij bij de ECb voor een schamele 0,75% kunnen lenen en verstrekken leningen aan particulieren, bedrijven en staten aan echte woekerinteresten gaande tot 20% - met het verschil worden behalve de normale bedrijfskosten dan wat superbonussen uitgekeerd...

Disagreed. Banken keren superbonussen uit, maar die 'normale bedrijfskosten' mogen geenszints onderschat worden. Door toenemende reguleringen zijn die kosten fors gestegen. Dat is o.m. het geval dankzij de Basel-akkoorden die de kapitaalvereisten deed stijgen en de kredietverstrekking verder bemoeilijkte.

Daardoor, en door het feit dat het werkkapitaal van banken uit deposito's afkomstig is (nl. een percentage van de interesten op die deposito's), valt alles zowat stil. Rekeningen voor bedrijven worden minder frequent geopend omdat het risico op verliezen bij een failliet te groot wordt ingeschat. Opnieuw: omwille van de toegenomen kapitaalvereisten. Alsook omwille van some archaïsche denkbeelden. Zo zijn er grote vastgoedprojecten die de dag van vandaag geen kapitaal kunnen vinden omdat banken niet langer in vastgoed durven investeren. Met als gevolg dat die vastgoedprojecten ook geen sommen geld op de rekeningen van die banken kunnen parkeren. Veel geld vloeit daardoor gewoon waar het altijd al gevloeid heeft: naar rekeningen in het buitenland waarvan de opbrengsten fiscaal onzichtbaar zijn. Als mijn vermoedens juist zijn zal daarover de komende dagen/weken nog wel wat in de media verschijnen.

Daar waar banken hun werkkapitaal voorheen haalden uit de interesten uit deposito's, wordt hun werkkapitaal nu aangetast door:
(1) dalende interestvoeten
(2) dalende deposito's
(3) een zwakkere economie die de klanten/spaarders kostengevoeliger maakt.

Als je dan als bank of als branche binnen een bank rendabel wil zijn, dan verhoog je het enige aan de inkomstenzijde waarop je vat hebt: tarieven van betalingen, jaarlijkse kosten van bankrekeningen, account opening fees,... Gebeurt dat niet, dan maakt de branche verlies en zal de bank als groep het kantoor gewoon sluiten. Nu al is de roep om iets te doen aan de kostenstructuur bij Barclays erg luid. En ik dacht dat zo'n besparingen ook al aan de gang waren bij andere investeringsbanken.

Als je het mij vraagt zijn die tariferingen (die idd erg hoog zijn) gewoon een logisch uitvloeisel van het feit dat die banken multinationls zijn. Of minstens erg grote bedrijven waarin enkel profit&losses nog tellen. Familiebedrijven bekijken zo'n zaken immers vaak genuanceerder.

De bedoeling van de ECB en de regeringen nl. de economie aanzwengelen middels lagere interestvoeten en makkelijker te bekomen kredieten lapt iedereen lustig aan de spreekwoordelijke laars : eigenlijk reist ons belastingsgelde rechtstreeks in de portefeuille van de geldhandelaren.

Bijna juist. De bankkantoren op zichzelf hebben bepaalde vaste kosten te dekken. Een kantoor dat per werknemer 10.000 EUR per maand betaalt aan de groep voor gebruik van IT is geen onnozeliteit. Als dan je inkomsten dalen, dan moet je ingrijpen. Doe je dat niet, dan percipieert de groep je als een verliespost. Zit het geld in de handen van de geldhandelaren? Ik denk dat het juister is dat ding als een logge machine te zien, waarvan er geenszints sprake is van het gestructureerd bestelen van klanten. 't Is de logische uitkomst van een systeem waarin (1) niemand voordeel heeft bij deze situatie en (2) waarbinnen zij met de macht om het te veranderen door de bomen het bos niet meer zien. En er zijn behoorlijk wat bomen uit te doen vooraleer je de kostenstructuur van een bank wat flexibeler kan laten reageren op intrestvoeten.

Dat die wiisselaars zo veel macht hebben om dat te kunnen doen is onrechtstreeks te wijten aan ons nationalistische wederzijdse wantrouwen :
we weigeren de macht van deze casinobankiers te beknotten door er één centraal machtig iemand tegenover te zetten die controle uitoefend, niet in naam maar konkreet !

Die overheid lijdt aan dezelfde ziekten als die banken, zij het in mindere mate. Te veel controle-organen, te veel checks and balances die werden ingebouwd. Te veel procedures om te volgen en te weinig mensen die op het einde van de rit hun nek uitsteken en verantwoordelijkheid nemen. Willen we dat de dingen veranderen, dan moeten we opnieuw wat kansen geven aan common sense. Ook binnen de bankenwereld.

Daarnaast is ook de mentaliteit van sommige toplui verrot. Zolang we enkel perfectie tolereren van onze topmensen, zullen topmensen haaien zijn. Haaien die alles delegeren, nooit verantwoordelijkheid opnemen en elke twee jaar weggepromoveerd worden. Dat is geen model voor een duurzaam beleid. Net zoals onze gemediatiseerde politiek met zijn wegwerpministers geen duurzaam beleid oplevert.

Banken die over de grenzen heen aktief zijn moeten onderworpen worden aan een dubbel strenge kontrole : het gaat niet op dat gelden zomaar weggesluist worden in roekeloze ondernemingen omdat het toch maar "van elders" afkomstig is. investeerders hebben het recht op inspraak mbt de locale investering : een bank moet vertellen wat ze precies met het hen toevertrouwde geld uitspoken !

Je overdrijft volgens mij het gevaar dat uitgaat van de investeringen die banken met deposito's aangaan. Dat er strengere controles moeten komen op internationale banken, daar ben ik het volledig mee eens. Maar dan denk ik vooral aan een controle op geldflows en deposito's van klanten en de doorgeven van die informatie aan de fiscus. Daar kan de overheid en de samenleving nog een erg goede zaak doen, haar financiën op orde stellen en met beter verzekerde lange-termijn inkomsten een lange-termijn beleid trachten uit te bouwen. Dat is een duidelijk neen aan de golven van fiscale regularisaties.

Wat de investeringen van banken met deposito's betreft: Ik meen persoonlijk niet dat er daarop veel meer controle nodig is. Banken (en daardoor ook bedrijven) worden nu al geconfronteerd met een massa checks vooraleer er geïnvesteerd mag worden. Het huidige economische klimaat nodigt banken geenszints uit om riskante investeringen te doen. En ik dacht dat de opzet van lage intrestvoeten het aanzwengelen van de economie is. Meer rapporteringen op dagelijks niveau vereisen gaat daartegen in. Banken met enige staat van dienst kunnen het zich niet permitteren om over kop te gaan, en trachten (voor zover ik weet en voor zover ik er zicht op heb) dat risico toch wel in te dijken. Dat is overigens de reden waarom de woekerintresten betaald worden op vastgoed of op bonds uit Zuid-Europese landen.

mvg,

Andy