Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jantje
Je had inderdaad banken die aandelen mochten verkopen, maar dit waren privé banken die geen enkele staatswaarborg hadden.
Of beter gezegd het waren totaal gescheiden economische bezigheden.
Zo had je de Generale bank die beursbezigheden mocht verkopen via de Generale maatschappij, maar zelf buiten die handel moest blijven. En men moest je zeer duidelijk uitleggen dat je geen enkele garantie had en je bij verlies geen aanspraak kon maken op een waarborg.
Toen deze maatschappij in de finaciele problemen geraakte en moest gered worden, heeft de Belgische staat ook geen poot uitgestoken om ze te redden, want iedereen die zijn geld daar had belegd, wist welk risico hij had genomen en wist dat hij niet bij de overheid moest komen janken.
Het ging zelfs nog verder, de overheid mocht zelfs niet ingrijpen, omdat het niet op een overheidsbedrijf ging en er geen staatswaarborgen waren toegekend.
t.
|
Wat een amalgaam van foute berichtgeving.
1. Geen enkele "niet overheidsbank" heeft ooit staatswaarborg gehad.
2. Privaat banken zoals oa "bank Degroof" beleggen het geld van gefortuneerde klanten en kunnen rechtstreeks aankopen en verkopen doen.
3. Sinds de jaren '30 mogen alle banken die daar een goedkeuring voor hadden rechtstreeks aandelen kopen en verkopen op de beurs.
4. Op het het verlies door de handel in aandelen opgelopen door banken heeft de staat "nooit ofte nooit" een waarborg gegeven.
5. Op het het verlies door het kopen en verkopen van aandelen aan particulieren geeft geen enkele bank een waarborg.
6. De société Générale heeft nooit in geldnood gezeten. Enkele jaren nadat Italiaan De Benedetti er een mislukt vijandig overnamebod had op gedaan hebben de aandeelhouders hun aandelen voor meer dan 25% boven de genoteerde beurswaarde aan een Franse overnemer verkocht.