Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door KingHagar
Beste Kameraad Van Duppen,
Zou u mijn vraag nog willen beantwoorden aub, zeker de eerste? Want Tomm's antwoord was niet echt bevredigend. Je kan immers moeilijk van een staat, geleid door neoliberale partijen, verwachten dat ze iets gaan doen tegen het feit dat grote multinationals herstructureren en de uitbuitingsgraad verhogen. Dat zag je ook bij Volkswagen waar de politiek haar handen in onschuld waste en verkondigde dat ze er helemaal niets aan konden veranderen.
Mijn vragen waren:
1. Stel nu dat het KIWI-model in z'n volle glorie wordt ingevoerd en de prijzen van de geneesmiddelen drastisch dalen. Dan denk ik dat een kapitalist er alles aan zal doen om zijn winstmarges te behouden. Wat kan hij dan nog doen? De uitbuiting van zijn arbeiders verder opdrijven: ze flexibeler, harder, langer en voor minder loon laten werken. Want je weet ook, aandeelhouders, gulzig als ze zijn, zien het niet graag dat de winsten dalen. Meer zelfs, ze zien het niet graag dat ze niet snel genoeg stijgen, kijk maar naar Volkswagen. Dus wanneer ze zelfs al herstructureren terwijl de winsten stijgen, wat zouden ze dan niet doen wanneer de winsten dalen? Dus wat je als arbeider wint aan de ene kant, verlies je aan de andere kant... Correct?
2. Dus eigenlijk heb jij een theorie opgebouwd die aantoont dat er de mogelijkheid bestaat om de vrije markt zodanig te bespelen dat je ze in functie van de gemeenschap kan inzetten. Want waarom je KIWI-model niet uitbreiden naar de andere sectoren van de economie? Je doet het in feite zelf al met je voorstel tot de oprichting van gemeentelijke energiebedrijven, tis wel een variatie maar het principe is ook: zorg dat de vrije markt werkt in dienst van de gemeenschap. Wel, laten we dan beginnen met je systeem uit te breiden naar alle producten die dienen om de basisbehoeften van de mensen te bevredigen. En eenmaal dat wat deftig werkt, laten we het dan ook met computersoftware doen, want zeg nu zelf, Microsoft vraagt weer veel te veel voor hun nieuw OS. En met auto's, vaatwasmachines, cd's.... Voila, en het kapitalisme is helemaal afgestemd naar de behoeften van de werkmens. Of toch niet?
|
Op je eerste vraag:
Je redenering is juist, maar je vergeet één element. Door strijd, door verandering in krachtsverhoudingen is dat proces van grote multinationale ondernemingen steeds op zoek naar de maximale winst, dus naar de maximale uitbuiting, of door te hoge prijzen te vragen (is indirecte uitbuiting via meerwaardetransfer vanuit het loon van arbeiders: ofwel direct als patiënt ofwel indirect vanuit de ziekteverzekering, die zelf door loonbijdragen wordt gefinancieerd); of door eigen arbeiders en bedienden lagere lonen of slechtere werkomstandigheden op te leggen; is dat proces te belemmeren. En de strijd voor toepassing van het kiwimodel is een onderdeel van die globale strijd.
Openbare aanbesteding, nu concreet, vanuit de concrete situatie dat de farma-industrie vanuit een monopolistisch aangedreven beleid (zie deel V van mijn boek) de ziekteverzekering nu plundert, betekent een belangrijke stap vooruit omdat het de plundering (lees uitbuiting, want het is eigenlijk pure loondiefstal) tempert of vermindert. Als je nog volgende formule van Marx herinnert: M/V of meerwaardevoet als maatstaf van graad van uitbuiting. Waarbij M=meerwaarde, V=variabel kapitaal of loon. Door openbare aanbesteding is de overheid verplicht om de gezamenlijke koopkracht van de werkers (hun sociale bijdragen en belastingen) in te zetten tegen de farma-monopolies om voor de patiënt en ziekteverzekering betere prijzen af te dingen. Dus de M/V daalt.
Concurrentie is voor ons geen vies woord. Marx schreef al: de arbeiders moeten ophouden mekaar te concurreren, om gezamenlijk des te beter de concurrentie met de patroons aan te kunnnen. Eigenlijk gebeurt dat ook met openbare aanbesteding in het kiwimodel.
Nu staat het monopolie van de farmabizz tegenover de versnipperde samenleving of zelfs de geinvidualiseerde patiënt. Van concurrentie is zelfs geen sprake, gezien wie het sterkste monopolie heeft het duurste en zeker niet het beste geneesmiddel weet te doen voorschrijven.Laat ons dat omkeren via openbare aanbesteding, de concurrentie tussen de monopolies organiseren in het voordeel van de patiënten, die gezamenlijk hun koopkracht bundelen (de solidaire ziekteverzekering) om de concurrentie met die monopolies (dat is openbare aanbesteding) beter aan te kunnen. Dat de kapitalist dan zal proberen via andere wegen die verloren superwinsten terug te grijpen is zeker. Maar dan zal ook de sociale strijd op die andere wegen (zoals vanuit de arbeiders en bedienden uit de farmasector zelf; maar nog meer bij de arbeiders uit de onderaannemingen, dikwijls in Derde Wereldlanden) hen daarin kunnen belemmeren.
Je tweede vraag of bemerking Daarmee ben ik volledig akkoord, als je dergelijke hervormingen tot in zijn uiterste consequentie uitvoert of veralgemeent kom je tot een samenleving waardat de economische uitbuiting in zijn limiet naar ZERO neigt.