Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus
Mooi, maar bij Opmerking bij stelling stelling XXXVI staat:
Waar voorts het wezen van onzen Geest alleen in kennis bestaat, welker begin en grondslag God is, zal het ons thans duidelijk zijn op welke wijze en in welk opzicht onze Geest naar wezen en bestaan uit den goddelijke aard voortvloeit en voortdurend van God afhangt.
Ik heb het der moeite waard geacht dit hier op te merken, om door dit voorbeeld te kunnen doen zien van hoeveel belang die kennis der bijzondere dingen is, welke ik de intuïtieve kennis der derde soort genoemd heb, en hoeveel machtiger zij is dan de algemene kennis welke ik die van de tweede soort noemde.
Wereldbibliotheek N. van Suchtelen. - 1928 - blz 378
|
Kennis of denken? Zie deze vertaling (bovenstaande link). Maar dat verandert niets aan mijn voorgaande mening.
Vervolgens: omdat de essentie van ons gemoed uitsluitend bestaat in het denken, en het grondbeginsel en het fundament daarvan God is (volgens1 p15 en 2p 47s), wordt het ons duidelijk hoe en in welke zin ons gemoed naar zijn essentie en zijn existentie volgt uit de goddelijke natuur en voortdurend van God afhankelijk is; ik heb gemeend dat het de moeite waard was dat hier te vermelden, om met dat voorbeeld aan te tonen hoezeer de kennis van de singuliere zaken die ik de intuïtieve of de derde manier heb genoemd (zie2p40s2) van kracht is en machtiger is dan de universele kennis, waarvan ik gezegd heb dat ze van de tweede soort is. Want hoewel ik in het eerste deel in het algemeen heb aangetoond dat alles (en dientengevolge ook het menselijk gemoed) afhankelijk is van God naar zijn essentie en existentie, beïnvloedt deze redenering, hoewel ze legitiem is en boven alle mogelijke twijfel verheven, nochtans niet in die mate ons gemoed, als wanneer dat geconcludeerd wordt uit de essentie zelf van elke singuliere zaak, waarvan we gezegd hebben dat ze van God afhankelijk is
Voor mij is dat allemaal academisch (nutteloos) geneuzel over woorden en denkbeelden.
Citaat:
Bij de Opmerking bij Stelling XXIX staat:
Op tweeërlei wijzen worden de dingen door ons als werkelijk bestaande opgevat: of voor zover wij ze ons denken als in verband met een bepaalde tijd en plaats, òf voor zover wij ze denken als in God begrepen en voortvloeiende uit de noodwendigheid van den goddelijke aard.
Wat wij ons nu op deze tweede wijze als waar of werkelijk denken, beschouwen wij onder het gezichtspunt der eeuwigheid......
Ik: die tweede wijze verschilt mijns inziens niet of weinig van de derde.
Het is alleen een verschil van wij of God, waarbij wij de dingen eveneens uit God begrijpen.
Misschien bedoelt hij dat wij er voor God zelf helemaal niet meer toe doen?
Wat inderdaad de mening van Spinoza is, dat de mens zelf helemaal niets is en alleen God er toe doet.
|
Dat lijkt mij niet juist. Want in deze paragraaf geeft hij zijn interpretatie van de theologische principe van de liefde van God voor de mens en andersom. En zo bevestigt hij het bestaan van die liefdesrelatie. Verder maakt hij hier onderscheid tussen twee perspectieven, dat van de mens, subjectief, en dat van God of de natuur; is objectief. Dus "vanuit God".