De Regering gaat ervan uit dat wij niet begrijpend kunnen lezen
Onze Regering lijkt er ook van uit te gaan dat de berichten die wij lezen niet overdacht worden, aan mekaar worden gekoppeld, en in verband met mekaar in vraag worden gesteld – dat we met andere woorden niet tussen de lijntjes kunnen lezen. Deze competenties vormen nochtans de eindterm “begrijpend lezen” waaraan elke Belg die een normaal scholingstraject heeft gelopen moet voldoen.
We krijgen zo te lezen dat “het aantal werklozen daalt”. En in de daarop volgende paragraaf merken we plots het adjectief “uitkeringsgerechtigde” bij “werklozen”. Het gaat dus niet om werklozen in de zin van “mensen die geen plaats hebben op de arbeidsmarkt”, wel over “mensen die geen uitkering genieten terwijl ze geen plaats hebben op de arbeidsmarkt”. We weten intussen allemaal dat het aantal RVA-schorsingen dramatisch is gestegen, en dat die “daling” in de werkloosheidsstatistieken dus grotendeels een effect is van schorsingen van werklozen, niet van nieuw geschapen arbeidsplaatsen waarin werklozen eindelijk aan de slag kunnen. Als we wat verder lezen, zien we trouwens dat het aantal mensen met een OCMW-leefloon sterk is gestegen. We snappen dus dat die mooie werkloosheidscijfers eigenlijk het resultaat zijn van uitstoting van mensen, die vervolgens in de armoede belanden en dus van de bijstand moeten leven. Mooi resultaat!
Als Kris Peeters dan nog net dié gegevens aanhaalt om te opperen dat dit een zeer gunstig signaal is, en dat “de crisis stilaan achter ons ligt”, dan wordt het echt wel wat te veel. Want het zonet geschetste fenomeen is precies een verdieping van de crisis: mensen die uit een circuit van werkloosheidsuitkeringen vallen en terechtkomen in een ander systeem, deze keer van structurele en vaak langdurige armoede (wie de voorwaarden voor OCMW-steun kent, weet dat die steun wordt voorafgegaan door de liquidatie van alle eigen middelen). De werklozen zijn armen geworden. En dat fenomeen zouden we moeten beschouwen als een gunstig signaal, een signaal van herstel, een signaal dat “de” crisis stilaan ten einde is. Wiens crisis dan wel?
Als ik zoiets lees kan ik me niet ontdoen van de indruk dat degene die dat soort leugens debiteert een hedendaagse uitgave is van Baron von Munchausen, die er daarenboven vanuit gaat dat wij zodanige idioten zijn dat we de krankzinnige logica van dit soort redeneringen niet doorzien. Ook dat is heel erg dom.
Domheid zonder grenzen: men zoekt ze bij ons terwijl ze best bij zichzelf gezocht wordt. We leven al enkele jaren in een cultuur waarin men ons tracht te doen geloven dat onze welvaart verzekerd wordt wanneer we met veel minder mensen veel harder werken aan een veel lager loon, en bovendien veel hogere uitgaven moeten trotseren. Dat de werkloosheid bestreden wordt wanneer we het personeelsbestand van de grootste werkgever – de staat – drastisch verlagen. Dat er op miraculeuze wijze 135.000 nieuwe arbeidsplaatsen in de privé zullen worden geschapen door middel van publiek gefinancierde schenkingen aan bedrijven, die rechtsreeks in winsten worden omgezet, niet in investeringen in banen.
Dat ondernemingen die te lage lonen mogen uitbetalen goed zijn voor de koopkracht. Dat de middenklasse de ene keer begint bij mensen die 1500 Euro per maand verdienen, de andere keer bij mensen die twee miljoen Euro spaargeld hebben liggen. Dat minder pensioen aan minder mensen uitkeren de beste manier is om ons pensioen te verzekeren. Dat de modale Griek erop vooruitgaat wanneer hij/zij 45% minder inkomen verdient. Dat onzekerheid op de arbeidsmarkt de beste manier is om een rijk leven vol “uitdagingen” te leiden.
Dat sociale rechten “privileges” zijn die bovendien “ouderwets” zijn en een kenmerk van “verstarring” zijn. Dat hier residerende superrijken een zegen zijn voor ons land, onze economie en ons statuut in de wereld, en een eerbewijs aan onze bevolking – en dat ze dan ook prompt tot baron moeten worden verheven. Dat de verkoop van lokale bedrijven aan Chinese speculanten best gezien wordt als “directe buitenlandse investeringen” en dus een prima zaak voor alle betrokkenen. Dat noodleningen aan een doodzieke en frauduleuze bank “activa” zijn die dus – ooit, ergens – geld zullen opleveren voor de belastingbetaler. Dat een loon betaald wordt, niet in ruil voor een aantal uren gepresteerde arbeid maar in ruil voor een hele persoon en een heel leven. En dat wie het krijgt alle rechten moet opgeven en blij moet zijn dat hij/zij dat loon ontvangt; het is immers een daad van menslievendheid vanwege de werkgever.
En, de grootste nonsens van al, dat het “algemeen belang” gediend wordt door enkel het private belang te dienen van een uiterst kleine elite, die eindeloos wordt geknuffeld en aanhoudend met groot vertoon van voor wijsheid gesleten zelfgenoegzaamheid z’n licht mag laten schijnen op de zaken des werelds.
Dames en Heren Ministers, ik schrijf dit alles niet zonder respect. Ik besef zeer goed dat leugens tot de geijkte politieke instrumenten behoren, en ik respecteer dat feit. U bent maar een professional in Uw vak wanneer U behoorlijk en regelmatig kan liegen. Maar er zijn gradaties in liegen, en die gradaties zijn geen details, want ze gaan uit van een beledigend beeld van zij tegen wie U loopt te liegen. Geef ons dus eens wat gewone leugens. En hou toch op, alsjeblieft, met onzin van dit kaliber. Want ook wij verdienen enig respect. Dank zij datgene wat U voluit aan het afbouwen bent – de welvaartstaat – zijn we allemaal lang naar school kunnen gaan. We hebben daar allemaal leren rekenen en lezen. Doe asjeblief niet alsof we dat nooit hebben geleerd.
https://jmeblommaert.wordpress.com/2015/07/31/