[Gun]

Op het puntje A antwoordt U niet?

Spijtig, maar alvast bedankt voor de andere antwoorden

Oorspronkelijk geplaatst door Stefaan Van Hecke

De centrales gaanniet eeuwig mee, hé. De gemiddelde leeftijd van de centrales die de laatste jaren wereldwijd zijn gesloten, was 21 jaar. De Belgische zijn gemaakt voor 30 jaar en zullen nu al 40 jaar opengehouden worden. Eens komt de dag dat het gedaan is...

En dan is er een kosten baten analyse te maken: onderhouden, vernieuwen of afbreken

Oorspronkelijk geplaatst door Stefaan Van Hecke

Neen, ik heb dat niet onderzocht. Jij wel ? Ik kan dezelfde vraag terugstellen.

Gaat men ook al bij Groen! een vraag beantwoorden met een vraag?! Het feit dat je hier over geen gegevens beschikt bewijst dat U zich hier op glad ijs begeeft.

Oorspronkelijk geplaatst door Stefaan Van Hecke

Ja, maar als het bedrijf dan afbrandt is het dan het probleem van het bedrijf. Als er iets grondig fout loop in Doel, MOET de Belgische staat betalen. Da's nu eenmaal de kern-vriendelijke Belgische wet.

Dat is alweer de kosten baten analyse, wat kost het en wat brengt het op?

Oorspronkelijk geplaatst door Stefaan Van Hecke

OP basis waarvan kan je die vergelijking hard maken ?

Hier vindt U een linkje

En nog ff dit:

Steeds opnieuw kom je het argument tegen dat er rond de AGW-theorie een ‘wetenschappelijke consensus’ bestaat. Het idee is dat de besluiten van het IPCC op gewone wetenschappelijke activiteit zijn gebaseerd, dat zorgvuldige waarneming en onderzoek een stevig onderbouwde conclusie heeft opgeleverd, en dat vrijwel iedere wetenschappelijk geschoolde – op enkele Zonnebloems en Barabassen na – die conclusie na een proces van weloverwogen oordeelsvorming volmondig onderschrijft.

Wanneer je de IPCC-teksten daadwerkelijk probeert te lezen, merk je alras dat er iets zéér ernstigs fout is met dit beeld. Je merkt bijvoorbeeld de doorslaggevende rol die het zogenaamde ‘expert judgement’ speelt bij het bereiken van bijna alle conclusies. ‘Expert judgement’ betekent in begrijpelijke taal, dat een ‘expert’ een gok doet, zonder dat zulks gebaseerd is normaal onderzoekswerk. Zelfs in de Summary duikt dat ‘expert judgement’ al op. In normaal wetenschappelijk werk gebeurt dat niet.

Het IPCC werkt echter op een soort postmoderne wijze, waarbij de uitkomst van gissen en raden zelf tot wetenschappelijk feit wordt verheven, en zelfs tot kwantitatief uitgedrukte conclusies wordt verwerkt, zolang het maar ‘experts’ zijn, die het gokken en gissen uitvoeren.
In de krant of andere media verneemt men over dit soort postmoderne tendenzen niets, maar soms toch wel.

In de heel progressieve Guardian verscheen een opiniestukje van klimatoloog Mike Hulme. Schrijft die prof ondermeer: ‘Self-evidently dangerous climate change will not emerge from a normal scientific process of truth seeking, although science will gain some insights into the question if it recognises the socially contingent dimensions of a post-normal science. But to proffer such insights, scientists - and politicians - must trade (normal) truth for influence. If scientists want to remain listened to, to bear influence on policy, they must recognise the social limits of their truth seeking and reveal fully the values and beliefs they bring to their scientific activity.’

Hulme heeft het over de noodzaak van ‘post-normal science’. Hij vindt ‘normale wetenschap’ zelfs gevaarlijk:’ The danger of a ‘Normal’ reading of science is that it assumes science can first find truth, then speak truth to power, and that truth-based policy will then follow. (…)In fact, in order to make progress about how we manage climate change we have to take science off centre stage. This is not a comfortable thing to say - either to those scientists who still hold an uncritical view of their privileged enterprise and who relish the status society affords them, or to politicians whose instinct is so often to hide behind the experts when confronted by difficult and genuine policy alternatives’.

Dit is een uitnodiging aan de ‘believers’ (waartoe jij en 95% van de wereldbevolking toe behoort) om dit thema van normale versus postmoderne wetenschap voor zichzelf eens serieus aan te snijden. Ik denk dat de meeste believers als vanzelfsprekend aannemen dat het wetenschappelijk bedrijf aan normale, traditionele wetenschap doet. En dat is net heel naïef. In een geval als AGW zijn wetenschap en politiek zo nauw verweven, dat de wetenschap voor een groot deel ‘post-normaal’ is geworden. Daarmee bedoel ik niet, dat alle via post-normale activiteit geproduceerde beweringen perse waardeloos zijn, maar wel, dat acute kritische zin tegenover deze als ‘wetenschappelijk’ voorgestelde stellingen nodig is. Want postnormale of postmoderne wetenschap is niet hetzelfde als normale of moderne wetenschap.

Het IPCC gebruikt voor de productie van die klimaatvoorspellingen een statistische benadering, en wel als volgt: ‘In climate research and modeling, we should recognize that we are dealing with a coupled non-linear chaotic system, and therefore that the long-term prediction of future climate states is not possible. The most we can expect to achieve is the prediction of the probability distribution of the system’s future possible states by the generation of ensembles of model solutions’ (TAR, sectie 14.2.2.2). De benadering is dus de volgende: men voert een groot aantal simulaties uit, waarbij met verschillende modellen en uiteenlopende parameterwaarden wordt gewerkt.

Dan wordt een gemiddelde genomen van de bekomen resultaten, bijvoorbeeld met betrekking tot de globale temperatuurstoename. Uit de spreiding van de berekende waarden bepaalt men dan de standaarddeviatie op de bekomen waarde.

Het probleem met zo’n benadering is natuurlijk, dat de berekende scenario’s een representatief staal moeten vertegenwoordigen van alle mogelijke scenario’s. Men dient met andere woorden een goede procedure voor staalname te volgen. Dit gebeurt volstrekt niet. In de woorden van het IPCC (FAR, chapter 10, introduction): ‘Since the ensemble is strictly an ‘ensemble of opportunity’, without sampling protocol, the spread of model is unable to span the full possible range of uncertainty, and a statistical interpretation of the model spread is therefore problematic. However, attempts are made to also quantify uncertainty (…) based on various other lines of evidence…’. Er is kort gezegd geen enkele garantie dat de verzameling van door de modellen geproduceerde uitkomsten kan beschouwd worden als een representatief staal van alle mogelijke uitkomsten.

Hoe weet het IPCC met meer dan 90% zekerheid, dat die opwarming grotendeels moet toegeschreven worden aan door de mens in de dampkring gebrachte broeikasgassen? Waar komt dat cijfer vandaan? In tegenstelling tot wat men zou verwachten resulteert die inschatting niet uit een gesloten kwantitatieve analyse van de beschikbare gegevens: ‘The approaches used in detection and attribution research (…) can not fully account for all uncertainties, and thus ultimately expert judgement is used to estimate the likelihood that a specific cause is responsible for a given climate change. The approach in making judgements (…) is to assess results from multiple studies using a variety of models, forcings, analysis techniques, and observational data sets and to subsequently conservatively assess the likelihood of the hypothesized link in a likelihood level below the consensus level of significance inferred by the different studies. Such a decrease in significance levels by expert judgement attempts to account for remaining uncertainties that are not accounted for, such as limited range of exploration of possible forcing histories of uncertain forcings, or structural uncertainties’
(FAR, chapter 9, 1.2).

Voor mij is het evident dat ‘expert judgement’ geen plaats kan hebben in het normaal wetenschappelijk bedrijf en in plaats van allerlei niet terzake doende opmerkingen uit de mouw te schudden zouden (uw) wetenschappers beter een poging kunnen ondernemen om te formuleren, waarom deze in mijn ogen corrupte en irrationele werkwijze volgens uw wetenschappers in de postnormale wetenschap een plaats dient te krijgen.

Ik voor mij blijf bij de traditionele opvatting dat wetenschap dient te stoelen op zorgvuldige collectie van data, op rationele verwerking van de data, en op nauwkeurige rapportering van de nadien nog overblijvende onzekerheden en onbekenden, zonder enig aanvullend ‘expert judgement’. Dat het IPCC zo ver gaat om de ‘resultaten’ van dit nattevingerwerk dan ook nog eens kwantitatief te gaan uitdrukken (‘likely’ = +66% kans, ‘very likely’ = +90% kans enz) doet voor mij de deur helemaal dicht.