Fukushima laat zien dat we er nooit op moeten vertrouwen om iets met potentieel zeer ernstige gevolgen te laten beheren door een groep mensen.
Je zit eigenlijk met 2 partijen.
De uitbater en de overheid.
Werkenemers van de uitbater worden zowieso afgeschrikt om gebreken an de kaak te stellen omdat het voor extra kosten zou zorgen. Managers redeneren ook dat de kans op een incident toch vrij klein is, het zou maar net moeten lukken. De uitbater zit echter het dichtst bij de bron, zij hebben normaal de beste kennis over de centrale.
Dan heb je de overheid. Ze splitsen de boel dan meestal nog op naar regulator en de TSO, zodat er niemand nog schuldig aangeduid kan worden in geval van. Eindverantwoordelijkheid zit bij uitbater.
Bij de overheid zitten bijna per definitie mensen zonder ambitie en verantwoordelijkheidszin tov de maatschapij. Het is een 9 to 5 gebeuren waarbij de minuten afgeteld worden tot 17u. Vakanties plannen tijdens kantooruren, een "goed gebalanceerd werk - prive leven".
De uitzonderingen die dan toch problemen an de kaak willen stellen staan er alleen voor. Niemand wil iets riskeren en zijn postje verliezen.
Het gaat uiteindelijk dan nog om zo'n "kleine kans".
Je ziet constant gevallen bij de overheid en elders waarbij er witte raven zijn die iets aan de kaak willen stellen maar dan zelf ontslaan worden omdat ze uit de pas lopen (laatst nog die sociaal werker of wat was het die Fouad Belkacem van sharia4belgium het slechte pad op zag gaan, werd zelf ontslagen)
Whistleblowers worden genegeerd/belachelijk gemaakt tot het te laat is.
http://en.wikipedia.org/wiki/Nuclear...whistleblowers
In de nucleaire wereld wordt het nog meer ontmoedigt om een whistleblower te zijn. Er heerst daar helemaal een stigma om iets aan de kaak te stellen: "de kerncentrales zijn veilig".
En men komt er nog minder vaak achter dat de whistleblowers het eigenlijk bij het rechte einde hadden, het is dus niet gekend dat de nucleaire industrie geen uitzondering is op andere industrieen. Men treft er dezelfde machtsstrijden aan als in alle andere grote ondernemingen/hyrarchieen.
Ik heb er zelf op hoog niveau in gezeten en ik ben er vertrokken, naar de duurzame energie. Ik kon de hypocrisie, onverschilligheid en passiviteit in het wereldje niet meer aanzien, vooral na het fukushima accident.
De kans op een ernstig ongeval zou voor een kerncentrale maar op 10^-5 / 10^-6 per jaar mogen liggen.
Dit ligt meestal eerder op 10^-4 omdat bepaalde problemen niet opgelost worden. Je kan deze getallen openbaar vinden. (voor Doel 1/2 is dit 10^-3)
met 10^-4 x 400 reactors kom je op een ernstig ongeval om de 25 jaar.
Onaanvaardbaar voor mij. West europa is tot nu toe gespaard geweest. Een ongeval in Antwerpen zou gewoon tot een triljard euro schade kosten.
Plaats het op zijn minst ergens waarbij er geen stad is in een straal van 40 km.