Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pavolini
Het liberalisme leidt automatisch tot een economisch reductionisme wat tot gevolg heeft dat praktisch alle andere sferen van menselijke activiteiten (en zeker de culturele en/of spirituele) uitgesloten worden. De waarde van het liberale systeem wordt vrijwel uitsluitend beoordeeld op basis van haar economie, het betekent in feite het opzetten van de economie als wenselijke vorm of model! De dynamiek van de liberale groei is in feite een systeem van creatieve vernietiging (zie Schumpeter). Volgens de auteur Claude Polin is het overleven van het liberaal economisch systeem alleen mogelijk door constant op zichzelf vooruit te lopen. Het model voor de liberale groei is op z'n best door zijn contradicties, omdat het model voortdurend nieuwe noden en ook nieuwe teleurstellingen creëert.
|
Ik dacht dat een liberaal systeem beoordeeld wordt op de vrijheid van haar burgers zowel economisch als op andere vlakken. In deze betekenis hoeft kunst niet verloren te gaan. Kunstenaars krijgen meer vrijheid om zich uit te drukken. Er zullen altijd wel mensen zijn die zich hierin interesseren en anderen die hen voorzien van de nodige middelen (mecenaat).
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pavolini
Ernst Forsthoff schreef hierover terecht:
"Noch de uitvinding van de auto, noch het vliegtuig, noch de radio heeft menselijke behoeften bevredigd. In plaats daarvan heeft het er nieuwe gecreëerd. Vandaag de dag produceert de helft van de werkkrachten in Amerika goederen, die onbekend waren bij het einde van de vorige eeuw."
Wat denkt u?
|
Er is geen einde aan de menselijke behoeften, maar dat betekent niet dat het vervullen van behoeftes nutteloos is. Eens iemand 1 behoefte vervuld heeft, stelt hij direct nieuwe behoeftes vast. Het doet me wat denken aan Maslows hierarchie van de noden:
http://en.wikipedia.org/wiki/Image:M...y_of_needs.svg
Stel: iemand heeft helemaal niets. Zijn eerste behoefte is water en voedsel. Deze behoefte wordt vervuld, maar dit is niet voldoende. Eens iemand voldoende water en voedsel heeft, wil hij kleren, daarna een huis. Ik zou niet zeggen dat noden gecreerd worden, eerder dat het vervullen van noden onze blik verruimt naar andere noden. Het is niet omdat je iemand zijn behoefte naar water en voedsel vervult, en achteraf blijkt dat hij nog meer behoeftes heeft die hij wil vervullen, dat water en voedsel voor hem geen nut zijn.
Nu is het wel zo dat een i-phone niet direct als broodnodig kan beschouwd worden. Maar alles hangt samen. Het is moeilijk om wel bvb kankertherapie te hebben en geen i-phone. De grens tussen een werkelijke behoefte en een gecreerde behoefte is erg vaag.
Pavolini: je hebt het daar over Schumpeters creatieve destructie en een aantal zinnen eerder heb je het over het uitsluiten van culturele en/of spirituele. Hopelijk bedoel je niet dat Schumpeter met creatieve destructie, het vernietigen van creativiteit?