14 - Het probleem van het bewijzen.
Maar het feit dat er geen één vóór de laatste deling bestaat en er eigenlijk ook geen laatste kan zijn om op de oneindigheid zelf uit te komen (omdat elke deling een volgende deling impliceert) en je dus al delende de limiet der inwendige oneindigheid nooit kan bereiken, wil niet zeggen dat die oneindigheid niet bestaat, want je kan heel gemakkelijk begrijpen dat het wel zo is, in ieder geval als het bestaan van de idee daarvan, want of het dan ook werkelijk uiterlijk zo bestaat (wat ik wel denk), daar kunnen de meningen dan over verschillen.
En hier komt de tegenstelling op een andere wijze opnieuw tevoorschijn, namelijk dat je de oneindigheid uiterlijk nooit kunt bewijzen (eigenlijk als aantonen), omdat de oneindigheid onbereikbaar is, maar ook nooit kunt bewijzen dat het niet zo is, omdat elke grens mogelijkerwijs weer opnieuw overschrijdbaar is.
Wie kan bewijzen (aantonen) dat een grens definitief, dus in alle eeuwigheid(!), een grens zal wezen?
Zo is steeds weer gebleken dat het heelal groter is dan we eerst dachten en met de microkosmos is dat evenzo, als steeds kleiner dus, met zelfs de extreme idee van een singulariteit, die oneindig klein moet wezen.
Heeft de wetenschap dat laatste ooit experimenteel aangetoond?
|