Ik begrijp deze draad niet helemaal. Hier worden verschillende dingen door elkaar gehaald.
a) normaliter plant elk leven wezen zich voort, gedreven door een heleboel hormonale en genetische processen.
b) van vrouwen (weet ik, zelf vrouw zijnde) dat ze op bepaalde leeftijden die drang ontzettend hard ondervinden. Logica heeft er nix mee te maken: ook vrouwen die geen partner hebben, geen voldoende of stabiel inkomen, geen onderdak... voelen die drang
c) dit is niet onmiddellijk hetzelfde als sexuele drang (die vooral ook mannen treft) maar ook vrouwen tijdens hun vruchtbare periodes. De sexuele drang is vergelijkbaar maar niet hetzelfde als "the ticking clock".
d) er zijn dus verschillende elementen die zowel mannen als vrouwen ertoe drijven om (onbewust) aan procreatie te gaan doen.
e) dit lijkt me eigenlijk doodnormale natuurlijke drang, vermits indien we die drang niet zouden hebben, we op één generatie zouden uitgestorven zijn.
f) of kinderen "gelukkig" maken of niet, doet hierbij niets ter zake. We hebben al besloten (onbewust ) om kinderen te hebben, VOORDAT we weten of ze ons gelukkig zullen maken of niet.
g) dus of kinderen je nu gelukkig maken of niet: ze zijn wel een noodzaak wil de mensheid overleven.
h) Ik heb het hele boek niet gelezen, maar ik houd van Midas Dekkers (zelf kinderloos voor zover ik weet), die er het boek
"DE LARF" over heeft geschreven.
Citaat:
In uw boek stelt u dat veel mensen kinderen krijgen omdat ze zich vervelen en niet weten wat te doen. Is dat niet een simplistische visie op de voortplanting?
'Het feit dat mensen zich willen voortplanten, is vandaag de dag vooral een sociaal mechanisme. Onze maatschappij is ingesteld op het krijgen van kinderen. Als je door Amsterdam of New York loopt, kun je als alleenstaande prima door het leven. Maar in veel dorpen in Vlaanderen en Nederland is het hebben van kinderen de norm. Als iedereen bij jou in de straat kinderen heeft, is het bijna vanzelfsprekend dat jij ze ook krijgt. Ik zeg niet dat mensen moeten ophouden met het krijgen van kinderen. In tegendeel. Voor sommigen is het het beste wat hen ooit in hun leven is overkomen. Maar ik vind wel dat je er van tevoren heel goed over moet nadenken.'
Gebeurt dat te weinig?
'Dat weet ik wel zeker. De meeste kinderen worden gemaakt omdat het die avond zo gezellig was. Omdat de kaarsjes zo romantisch brandden, de wijn zo lekker was en je partner zulke mooie blauwe ogen had. Ik denk dat het in veel gevallen een slecht overwogen beslissing is. Zeker als je ziet hoe ingrijpend die beslissing is. Het is heel mooi om een kind te krijgen, maar realiseer je wel dat door een kind de mogelijkheden om andere dingen te doen, minder worden.'
Tot slot: wat wilt u mensen met kinderen nog meegeven?
'Behandel kinderen niet als mens, maar alsof het een buitengewoon leuk huisdier is waar je veel van houdt. Voed het op met veel liefde en een beetje hoop.'
En wanneer mag je ze dan als mens gaan behandelen?
'Na de verpopping, na de puberteit dus. Wanneer dat is, merk je vanzelf wel. Dat heb ik al van heel veel ouders gehoord. De stelregel is: als je er een fatsoenlijk gesprek mee kunt voeren. Maar ja, als ze dat kunnen, gaan ze meestal het huis uit om met een ander een goed gesprek te voeren, ha ha!'
|
i) al bij al is dit dus een overbodige vraag. We zijn geprogrammeerd om kinderen te maken, en vele mensen zijn héél ongelukkig als dat kinderen maken bij hen niet lukt.
j) kinderen hebben vergt ontzettend veel inzet, geduld, mededogen en ook geld. D.i. : als je je kinderen een goede toekomst wil bieden. Maar je krijgt er dan ook - gewoonlijk, niet altijd - ontzettend veel voor terug. Niets is zo leuk als ouder om te zien dat je kind slaagt in iets waar het heel hard voor heeft gewerkt (weze het lopen, spreken, schrijven dan wel een master halen)
k) maar we leven hier dus niet meer in een wereld waarin kinderen "komen", zoals in Afrika of andere derdewereldlanden, waar ze tegen de sterren op "geworpen" worden, gedreven door onze onverschillige zelfzuchtige genen, zonder bewustzijn. Of dié kinderen geluk brengen is me een raadsel. Ik vraag me af of die ouders of moeders er op dezelfde manier tegenaan kijken als westerse moeders. En of de vraag "maken kinderen me gelukkig" daar zelfs aan de orde komt.