De polarisatie-strategie van Agalev waar ik over spreek dateert al van midden jaren '80. Ondanks verzet van binnenuit en aanmaningen om omzichtig met het migrantenthema om te springen en waarschuwingen dat de stellingen van de radikalen binnen Agalev enkel het Vlaams Blok stemmen zou doen winnen, gingen deze lieden er resoluut verder mee door.
Het gevolg was inderdaad een spectaculaire stijging van het stemmenaantal van het Vlaams Blok, nadat Agalev de bevolking had 'gesensibiliseerd' rond het migrantenstemrecht.
Wat is nu het resultaat van die polarisatie-strategie? Want dat is wat uiteindelijk telt.
Het resultaat is dat Agalev zich onmisbaar heeft gemaakt om mee te regeren. Zeker in Antwerpen is het Blok door deze polarisatie immers zo groot geworden, dat alle partijen zich moeten verenigen én verzekerd zijn van machtsdeelname. Waar het tenslotte allemaal om begonnen was.
Daarom ook dat overbevolking een taboe-onderwerp is en was bij Agalev, ondanks ergernis hierover door ecologen in de partij. Praktisch alle milieuproblemen zijn afgeleiden van de overbevolking. Maar om de supervruchtbare allochtonen niet voor het hoofd te stoten mocht en mag over dit grootste en belangrijkste probleem van onze tijd binnen Agalev niet gesproken worden, laat staan conclusies eruit getrokken worden.
|