Zie hieronder, maar zoals gezegd in ethische kwesties handelt een mandatris naar zijn ein inzichten.
Standpunt N-VA inzake euthanasie (30/01/02)
Als pluralistische partij, erfgenaam van de Volksunie, respecteert de N-VA de gewetensvrijheid en de individuele opinievrijheid van haar leden en mandatarissen inzake ethische vraagstukken. Dit verhindert echter niet ook inzake ethische vraagstukken op zoek te gaan naar een politieke consensus. Zo kwam de partijraad van de N-VA tot grote overeenstemming omtrent de krachtlijnen rond het euthanasiedossier. Deze gelden als leidraad voor de N-VA-mandatarissen bij de bespreking in de Kamer.
1. Voor de N-VA kan alleen sprake zijn van een depenalisering van euthanasie in het kader van een begeleiding bij het levenseinde. Met andere woorden: euthanasie is enkel tolereerbaar in geval van terminaal lijden.
Heeft ieman
2. De N-VA situeert de aanvaardbaarheid van euthanasie in het enge kader van een noodtoestand: alleen wanneer euthanasie zowel voor patiënt als arts de enige uitweg is uit uitzichtloos, aanhoudend en terminaal lijden, kan euthanasie.
3. Zo een persoon niet langer in staat is om zijn wil tot levensbeëindiging kenbaar te maken, kan met een vroegere verklaring waarbij een wil tot euthanasie wordt kenbaar gemaakt, rekening gehouden worden, doch enkel als deze verklaring recent en bewust werd afgelegd. Dan nog bevrijdt deze verklaring de arts niet van zijn plicht de aanwezigheid van uitzichtloos, aanhoudend en terminaal lijden na te gaan. Ook dan kan euthanasie slechts wanneer dit de enige uitweg is.
4. Het wordt vandaag niet wenselijk geacht euthanasie mogelijk te maken voor personen die wegens leeftijd of geestesstoornis wils- of handelingsonbekwaam zijn. Het recht op leven is individueel; anderen moeten niet gemachtigd worden te beslissen over leven en dood van de geestelijk of anderszins zwaar gehandicapte, de demente ouderling, de zwaar zieke baby.
5. Ook moet in elk geval van euthanasie aan de patiënt vooraf een reëel aanbod van palliatieve zorg gedaan zijn; ook de arts dient een dergelijk aanbod voorgelegd. Alleen zo de arts én de bewuste patiënt van oordeel zijn dat de aangeboden zorg geen zinvol antwoord is op het uitzichtloos, aanhoudend en terminaal ernstig lijden, kan ervan afgezien worden en verder het pad van de euthanasie bewandeld worden. Het praktisch niet voorhanden zijn van de gepaste palliatieve zorg, dan wanneer zulke hulp mogelijk is en door de patiënt gewenst zou zijn, maakt het doorvoeren van euthanasie onmogelijk.
De staat heeft dan de plicht zo spoedig mogelijk de gewenste palliatieve zorg effectief ter beschikking te stellen.
6. Hulp bij zelfdoding kan enkel dan als alle voorzorgen zoals voor het toepassen van euthanasie in acht genomen worden.
7. Wanneer onder de boven gestelde voorwaarden, euthanasie wettelijk toelaatbaar wordt gemaakt, moet er ook voor gezorgd worden dat de betrokken leden van het medisch en paramedisch personeel voldoende voorbereid worden op een adequaat functioneren bij het levenseinde. Er dient werk gemaakt van de vorming, scholing en bijscholing op juridisch en ethisch gebied van de professioneel betrokkenen, en zulks voorafgaand aan de gedeeltelijke depenalisering van euthanasie.
Auteur:
Nieuw-Vlaamse Alliantie
Danny Pieters, kamerlid, en Geert Bourgeois, algemeen voorzitter
Meer informatie:
Contactpersoon: Ben Weyts
Telefoon: 02/219.49.30
Fax: 02/217.35.10
E-post:
[email protected]
Url:
www.n-va.org