[CLAESSENS Joris]

Ik heb vandaag nog eens wat tijd besteed aan het lezen van de items die naar de Ijzerwake en de Ijzebedevaart verwijzen.

Regelmatig wordt hier verwezen naar 'de eenzame man met de Oostfronterspandoek'.

Wel, hier is hij dan, de man met het spandoek.

Een paar puntjes rechtzetten;
- eenzaam ben ik op de Ijzewake nooit ( veel bijval zelfs) en aan de Ijzerbedevaart zelden (ook veel bijval en slechts twee negatieve confrontaties).
- Deze actie is een zuiver persoonlijk initiatief, ik dank echter de mensen van o.a. Voorpost die het eerste jaar mij in bescherming namen tegen de ordediensten, het spandoek hielpen ontvouwen en hun bijval bij deze actie betuigden (dank u Luc en Wim en heel de Bende en ook trouwens aan allen die sindsdien hun bijval en steun betuigden).
Ik ben dan ook op geen enkele wijze verbonden aan eender welke vereniging die daar ter plaatse al dan niet haar tenten opstelt.
- Aan diegenen die altijd zeuren over collaboratie, enkele opmerkingen:
1 Toen deze mensen als vrijwilligers tegen Stalin en zijn communisten (en tegen niemand anders) ten strijde trokken, had België reeds gecapituleerd bij monde van zijn grootste oorlogsheld. U weet nog wel, de koning die gedurende heel de oorlog via een familielid contact hield met de zogenaamde vijand, zichzelf te schande maakt door gevangenschap te veinzen en heel de oorlog door van twee walletjes bleef eten tot hij zeker was van de uitslag. Van collaboratie gesproken. Van 'collaboratie' kan dus naar internationaal recht niet eens sprake zijn.
Diegenen die (zogezegd) niet capituleerden zijn dan diegenen die met de noorderzon verdwenen en hun hele volk, alle strekkingen daarin, schaamteloos in de steek lieten. Wel leefden deze heren geheel de oorlog riant op kosten van anderen Geallieerde Naties zich beroepend op het Volk dat zij schaamteloos in de steek lieten. Zij zetten vanuit hun luxueze salons de achtergebleven burger aan om zij leven te wagen, maar hebben zelf nooit, nergens zelf maar enig risico gelopen.
2 Vraag bij gelegenheid eens aan de gemiddelde pool of oostduitser wat hij vindt van de helden die vrijwillig tegen Stalin ten strijde trokken, en wat zij vinden van de gealliëerden die samen met de Amerikanen deze mensen uitleverden aan een nog veel groter schurk dan Hitler ooit geweest is.
3 En als ge deze Helden toch persé een verwijt wil maken, het is inderdaad hun schuld dat er een Berlijnse muur kwam. Zonder hen had deze waardevolle toeristische en communistische bezienswaardigheid misschien wel in Brussel gestaan. Of zelfs in Parijs. De plaatselijke bevolking zou daar zeker zeer dankbaar om geweest zijn.
4 Het zogenaamde meewerken met de Jodenmoordenaars: Ga bij gelegenheid eens na wat de gemiddelde bevolking eigenlijk echt wist over de Jodenvervolging, 't zal u misschien verbazen maar er was toen geen internet.
De Geallieerde radio! Jazeker, maar ook de Duitse radio. Kan u mij misschien eens vertellen hoe men eventueel kon uitmaken wie nu wel en wie niet loog?
Bovendien begon de verspreiding van het nieuws over de Endlösung pas op gang te komen toen in onze contreien de oorlog nagenoeg afgelopen was, en bovendien was de informatie over het algemeen onduidelijk, tegenstrijdig en zelfs op heel wat punten bewust onjuist weergegeven.
Vergeet niet dat deze oorlog ook de eerste echte propagandaoorlog was.
5 Heden beweren maar al te veel mensen dat de zogenaamde oproep door de kerk verzonnen was. Nochtans waren er onder de leden van deze beweging in verhouding behoorlijk wat geestelijken. Persoonlijk heb ik nog twee van deze mensen gekend die tot op het einde van hun levensdagen hun woord van toen gestand zijn gebleven. De beweging had dan ook een sterk Christelijke inslag.
6 en last but not least, al die heisa over zwarten en witten, wanneer men de aantallen aan beide zijden telt, de echten, niet al die witten die na de oorlog van onder de keien kwamen gekropen, dan gaat het in verhouding tot de bevolking nog altijd maar om een handvol mensen.
De meesten zaten of in gebieden waar nauwelijks iets van de oorlog te merken viel en verdienden nog geld aan smokkel en zwarte markt ook of (de minderheid) woonden in de steden en waren voor een groot deel gevlucht of stuurden op zijn minst hun kinderen naar familie op het platte land.

Nog één zeer belangrijke opmerking, de kloof tussen de toenmalige zwarten en witten wordt gecultiveerd. Dat wil zeggen onnodig groter gemaakt en in stand gehouden. Vooral door linkse kringen.
De echte witten en de echte zwarten hebben namelijk één ding gemeen.
Beiden waren zij aan het strijden voor wat zij als hun natie zagen en beiden waren zij bereid daar eventueel zelfs het grootste offer voor te leveren.
Het waren in de waarste zin van het woord waardige tegenstanders.
Voorzover zij zich heden nog als Vlamingen beschouwen horen zij onder één noemer thuis.
Het is trouwens van een ongekende laagheid hoe huidig links de weerstanders opeisen als hun medestanders. De opdeling links en rechts zoals zij heden bestaat is namelijk niet toe te passen op de toenmalige witten en zwarten.
Het was ook niet op die gronden dat deze mensen toen hun standpunt bepaalden. Zij die beweren dat de weerstand een socialistisch gebeuren was moeten zich echt wel dringend herinformeren.
Tussen haakjes, zelfs de Groot-Moefti zond allochtone troepen om 'den Duitsch' bij te staan.
Onder de troepen aan het oostfront aan de zogenaamd Duitse zijde waren zowat alle Europese en zelfs een aantal Arabische en Noordafrikaanse nationaliteiten terug te vinden. Om maar te zeggen...

Dus jongens, eerst uzelf correct informeren en dan oordelen.

Wat betreft 'hij is niet meer'.
Mijn vader, de bewuste oostfronter, overleed 24 september jongstleden.
Dit houdt echter niet in dat mijn spandoek van het toneel zal verdwijnen.
Elk jaar terug zal ik op en aan beide manifestaties aanwezig zijn en dat tot gerechtigheid is geschiedt.
En dat is niet tot het verlenen van amnestie, dat is voor misdadigers.
Dat is tot op de dag dat deze mensen eerherstel krijgen en zo mogelijk een volledige vergoeding voor de broodroof, de diefstallen, de brandstichtingen, mishandelingen, martelingen, meervoudige verkrachtingen en zelfs moorden die deze mensen tijdens de repressie moesten ondergaan. Misdaden waarvan de daders wel degelijk voor een groot deel gekend waren en die nooit vervolgd werden.
En ook voor de sociale en financiele achterstellingen die zij en hun kindern moesten lijden en in een aantal gevallen zelfs tot in de huidige generaties doorwerken.

Met alle recht en reden geldt dus ook voor deze mensen;
'Hier ons bloed! Wanneer ons recht?'