Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot
Misschien zijn we dan toch niet zulke slaven van de "wetmatigheden van de levende natuur", en wel juist omdat de mens, na afgerekend te hebben met concurrerende diersoorten, geen gemeenschappelijke vijand meer heeft en zich de zorg over zwakkere elementen kan veroorloven.
|
De grootste stommiteiten van de mens zijn altijd begaan omdat hij dacht dat hij boven de natuur stond.
Als je systematisch uw sterksten verzwakt om uw zwaksten te versterken, dan krijg je automatisch een algemene verzwakking van het geheel. Uw argument is natuurlijk dat dat niet erg is, want verzwakking tegenover wat ? Uiteindelijk is het verzwakking tegenover de absolute conditie om te leven.
Want die is er natuurlijk ook. Die speelt geen rol in de competitie, zolang er competitie is, omdat de "overlevingsdrempel" in competitie hoger ligt dan de overlevingsdrempel "tout court". Als er echter geen competitie meer is, krijg je "overleving tout court" als grens.
Dat is de Malthusiaanse grens. Wanneer je gewoon iedereen verzwakt hebt (je hebt de sterken hun competitief voordeel afgenomen, je hebt de zwakkeren artificieel competitief voordeel gegeven, en je krijgt een gigantische voortplanting van zwakkeren die normaal hadden dienen geelimineerd te worden in de natuurlijke competitie), heb je geen piramide meer die ONDERAAN tegen een Malthusiaanse grens van ontbering botst en zichzelf begrenst ; je krijgt een platte pannekoek die IN ZIJN GEHEEL onder de Malthusiaanse grens kruipt, vanwege botsen op de eindige resources en het overconsumeren door overkweken van de zwaksten.
Tegen dat je systematisch op die Malthusiaanse grens botst, kan uw politiek van "afnemen van de sterksten om de zwaksten te helpen" niet meer volgehouden worden, gezien quasi IEDEREEN nu van ontbering aan 't kreperen is in een overbevolkte en overconsumerende wereld die niet genoeg resources heeft.
Zo een systeem gaat dus SYSTEMATISCH de bevolking in zijn geheel op de grens van de uithongering duwen. Malthusiaans dus.
Je kan zeggen "jamaar we moeten overbevolking tegengaan". Nee. Normaal gezien is er een optimum in voortplanting, omdat, als je meer voortplant, je minder middelen per nakomelling kan investeren - als je daar ZELF moet voor zorgen. Dat zou moeten maken dat als je teveel nakomelingen hebt, die dan allemaal uitsterven van ontbering, terwijl die die redelijk is, en dus in zijn nakomelingen kan investeren, hen een betere start in het leven kan geven.
Maar als zij die veel kweken dat kunnen doen op kosten van zij die redelijk zijn, dan valt die natuurlijke regeling weg. Je hebt dan alle voordeel om als arme duts, zo veel mogelijk te kweken, dat geeft U een voordeel. Dus is er geen begrenzing meer aan het kweken. Hoe meer je kweekt, hoe meer voordeel je hebt. Dat ZIE je trouwens om je heen, he.
Lang geleden zag je dat rijke families meestal veel succesvolle nakomelingen hadden ; arm volk kweekte ook, maar daar overleefden minder van, dank zij die armoede. Maar als er "hulp" is van anderen, dan zie je dat arm volk meestal meer kweekt dan rijk volk. Op die manier gaat het heel snel.