Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jonas Elossov
Wat bedoelt u met in het verleden leven? Als je de verschillende congrestexten leest van zowel de nationale sectie als van de internationale, moet je begrijpen dat er weinig anderen in staat zijn van zo'n globaal en actueel beeld van de huidige wereld te geven en hoe je er als marxisten tegenop moet gaan.
Wat ik de laatste jaren en zeker het laatste jaar vaststel is een verrectsing bij de PVDA die volgens mij voor een reformistische en opportunistische koers kiest, waarbij ze bijvoorbeeld de rol wil gaan spelen van de SP in Nederland.
Daarbij moet wel gezegd worden dat de SP een reformistische partij is die geen marxistische analyses meer maakt en zich enkel kant tegen een neoliberaal beleid. Zo'n brede partij is inderdaad een noodzaak op dit moment, maar daarbij houdt het natuurlijk niet op; via het parlement en reformisme zal je de wereld niet veranderen.
De kwestie is of men de arbeiders en haar huidige bewustzijn wil vertegenwoordigen of de voorhoede wil zijn van de arbeidersklasse. Met een voorhoede bedoel ik uiteraard wel een formatie die voeling heeft met het bewustzijn van de arbeiders; om het met de woorden van Sleeckx te zeggen; een lokomotief kan geen trein trekken als ze er 100 meter voorrijdt, maar ze zullen ze ook niet kunnen trekken als ze zich niet vooraan de trein plaatsten.
Leninisten kiezen uiteraard voor het tweede optie, namelijk voor een marxistisch voorhoedepartij met een militant lidmaatschap... Ik heb de indruk dat de PVDA de laatste tijd zich de eerste benaderingswijze heeft eigengemaakt.
Als ik mij niet vergis was net die opstelling van de KP in de tijd één van de oorzaken van de oprichting van Amada. Na de BWP en de KP; is nu eindelijk ook de PVDA bij de integratie binnen het systeem. Maakt de PVDA hierbij geen historische fout? Maakt de nieuwe garde een van de enige fouten die de oude garde heeft kunnen vermijden?
Soms is ledenwinst en postjeswinnerij aantrekkelijk voor de belangen van individuele top-leden, maar daarvoor wordt de historische rol van de formatie en daarmee tientallen jaren werk om revolutionaire ideeën te verspreiden naar de vuilbak verwezen.
Dan vind ik het idee van LSP om via frontvorming te werken waarbij we echter onze eigen formatie behouden een veel juistere visie.
|
Ik ben het daar niet mee eens, het CAP kan nooit iets worden als elk z'n eigen structuur behoudt, en als men heimelijk Sleeckx zelf als een "reformist" beschouwt.(want zo is het wel weet ik uit goede bron)
De Russische revolutie voltrok zich in 1917 in een andere tijd en totaal andere situatie, nadien zijn er talloze voorbeelden te noemen van volksfronten zonder afzonderlijke structuren die wel uitgroeiden tot een revolutionaire partij. Lenin zag de coalitie met bourgeois partijen als zuiver tactisch, maar de Sovjets daarentegen zag hij als een revolutionair instrument. Hij hechtte er net veel belang aan dat er geen fracties zouden ontstaan binnen de bolsjevistische partij. Ik neem aan dat U Sleeckx en andere linkse partijen niet ziet als tijdelijke coalitiegenoten die op termijn bestreden moeten worden, maar eerder als de composanten van een toekomstige revolutionaire partij?
Ik vind niet dat de PVDA de revisionistische weg aan het opgaan is, op basis waarvan komt U tot die conclusie? Ze proberen tactisch samen te werken met "bourgeois" partijen, net als Lenin zelf deed, maar blijven er zich van bewust dat deze partijen deel uitmaken van het systeem. Uiteindelijk is de PVDA nog een erg kleine partij en nu komt het er op aan om door te breken en de partij van de arbeidsklasse te worden, de spreekbuis van de vakbonden (potentieel erg revolutionaire instrumenten) zoniet heeft het helemaal geen zin om verder te gaan. Sorry, maar daar zijn de trotskisten wel sterk in, zichzelf als de zuiversten der zuiversten op de borst te kloppen in hun favoriete café's met pinten en joints(best wel leuk die bijeenkomsten, maar draait het daarom?), terwijl ze eigenlijk geen bal voorstellen.
Daarvoor is samenwerking met andere partijen nodig, en moet de partij de taal en de zorgen van de Belgische arbeidersklasse overnemen, zonder daarom de revolutionaire doelstelling uit het oog te verliezen. (wat wel min of meer het geval is met de PDS in Duitsland)