Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door MIS
Heeft te maken met het bewustzijnsproces zelf waarbij object en subject van plaats verwisseld worden door de identificatie ermee. Binnen dit proces ontstaan er verschillende visies (of strekkingen) die zowel kunnen integreren als elkaar afstoten. De romanticus (en in hoeverre niet literalistisch van aard) heeft de neiging te spreken vanuit een perceptieveld dat het maatschappelijk destructieve overstijgt. Echter, dit wil niet zeggen dat hij ook de object/subject splitsing heeft doorzien, hierdoor blijft mogelijks deze zgn egotransverwarring bestaan. Los daarvan wordt de romanticus ook meegesleurd in de waanzin van een misbegrepen economie waardoor de intrinsieke boodschap van kunst verwordt tot z’n uitgeholde versie, commerciële kunst. Het is dan door dezelfde waanzin dat men kunst niet begrijpt maar er paradoxaal genoeg veel geld voor betaald. Missing the point.
|
Je moet het allemaal niet zo ingewikkeld maken, de kunstwereld zit veel eenvoudiger in elkaar.
Het komt er gewoon op neer hoeveel tijd je in een werk steekt. Zo is arbeidsintensieve kunst te duur geworden omdat er geen waardebepaling meer is vanuit het object, maar vanuit het subject. Werken die amper arbeid vragen brengen gewoon veel meer op. Bijna alle arbeidsintensieve kunstwerken van tegenwoordig zijn uitbesteed, een kunstenaar die het zelf probeert is een vogel voor de kat en kan gewoon niet concurreren. Kijk naar mannen zoals Fabre, die zelf amper nog werken maakt, maar vooral laat maken. Het is een kwestie van overleven en aldus heb je als romanticus de keuze, buigen of barsten.