Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door regenboog
Graag jullie mening over het volgende:
Dat gezinnen zonder vader zo gemakkelijk worden aanvaard betekent zonder meer dat:
Zelfs in een vader-moeder gezin wordt de opvoedende rol van de vader niet wezenlijk anders geacht te zijn dan die van de moeder;
Er wordt van hem verwacht minstens even zorgzaam en betrokken te zijn als de moeder;
De ideale vader is nu in feite de 'twede moeder';
Het ideaal wordt dus het authentieke twee-moedergezin, waar de zorg, huishoudelijke en opvoedkundige taken heel evenwichtig worden verdeeld en kinderen, naar het schijnt, veel gelukkiger zijn...
|
Ik bedoelde dit uiteraard ironisch...
Zo'n vlotte acceptatie van twee vrouwen als ouders getuigt, volgens mij, van een merkwaardige en wijdverspreide denkfout: '
gelijkwaardigheid' en 'gelijkaardigheid' van man en vrouw wordt namelijk al te vaak door elkaar gehaald, als was het een aantasting van dierbare democratische principes om toe te geven dat man en vrouw gewoon verschillend zijn. En dus hun respectievelijke bijdrage tot kinderopvoeding kan ook niet anders dan verschillend zijn.
Maar ja, zoals ik al zei, het probleem is dat het zorgzame en het 'vrouwelijke' in kinderopvoeding nu ook van mannen wordt verwacht wordt (en het is alleen maar goed). Het is nu toevallig precies iets wat een vrouwenkoppel altijd beter zal lukken dan zelfs de zorgzaamste man ter wereld, vandaar die algemene acceptatie natuurlijk. De 'zorgzame moeders' waren er uiteraard altijd. Men vergeet echter dat de 'zorgzame vaders' darentegen een recent maatschappelijk fenomeen is dat erin slaagde om alle andere aspecten van het vaderschap te doen vergeten.