Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Paul Nollen
|
Het is een bijzonder goede analyse, en inderdaad, elk punt dat daar aangehaald wordt, is irrelevant in mijn "levensbeschouwing" die 100% individualistisch is.
Ik probeer even de "argumenten tegen stinkend rijk" aan te halen die in jouw artikel staan, om dan aan te tonen dat die ergens steunen op een onderliggende aanname die niet evident is.
Maar ik zal even nog eens illustreren hoe ik "de wereld" zie op dat vlak. Wij zijn allen individuen die individuele "stambomen" uitmaken. Dat we toevallig nog met elkaar kunnen voortplanten en dus tot dezelfde soort behoren, is voor mij niet echt van belang ; voor hetzelfde geld was het genetisch verschil tussen mijn buur en ik zo groot als tussen een vis en mijzelf. Het enige verschil tussen beide is dat onze gemeenschappelijke voorouder wat korter in de tijd ligt. Ik beschouw mijn relatie met anderen dus op ongeveer dezelfde wijze als die tussen mijzelf en een vis.
Toegegeven, andere mensen lijken wel iets meer op mij, en het is handiger om met andere mensen te interageren dan met vissen. Maar qua "verantwoordelijkheid" en "sociaal gevoel" is er niet veel verschil tussen de emoties die ik voor een willekeurige andere mens heb, en een vis. Het grootste verschil tussen mijn buur en een vis is dat hij veel gewelddadiger kan zijn, en bovendien sociaal interageren met andere anderen, en dat ik moet oppassen of ik krijg een ganse andere meute over mijn dak. Het is wat mij tot voorzichtigheid en tot "sociale bereidheid" noopt.
(ik overdrijf een beetje, om het punt duidelijk te maken van "wij leven als individuen naast elkaar").
Als dusdanig beschouw ik "ongelijkheden" als perfect normaal. Er zijn ongelijkheden tussen vissen en mijzelf, dus vind ik het niet meer dan normaal dat er ongelijkheden zijn tussen mijn buren en ik.
Wij, als "mensen" bezitten gans de wereld en onze technologie maakt dat we een ongekende levensstandaard hebben. Vissen hebben dat niet. Daar ligt niemand wakker van. Dat dus SOMMIGE mensen heel veel hebben, en dat niet eens "zelf" verdiend hebben, maar gewoon geerfd, is voor mij dus niet schokkender dan dat vissen niet in die welvaart mogen delen. Je zou kunnen zeggen dat wat de "mensheid" heeft verwezenlijkt, niet "de mensheid" is maar het aardse DNA. Die vis behoort daar ook toe en toch ligt niemand wakker dat sommige DNA bezitters (mensen) de ganse wereld "hebben" en die vis, niks. Op dezelfde wijze stoort het mij niet dat sommige mensen heel veel hebben, en anderen, niks.
Op dezelfde wijze hebben mensen veel meer te zeggen over wat er met hun dingen gebeurt dan vissen. Daar ligt ook niemand wakker van. Als dusdanig lig ik ook niet wakker van het feit dat rijke mensen vanalles te zeggen hebben over wat er met hun dingen gebeurt. Het zijn mijn dingen niet, ik heb er niks mee te maken.
Het punt van "gelijke kansen" is natuurlijk ridicuul. Een kans illustreert het gebrek aan kennis over een (toekomstige) gebeurtenis. Als kankerpatienten "gelijke kansen" hebben om morgen te sterven, dan wil dat gewoon zeggen dat we niet weten dewelke morgen gaat sterven. Maar dat verandert niks aan het feit dat Jan dood gaat morgen, en Piet nog een dag kan leven. We WISTEN het gewoon niet. Als we daarover willen doorbomen, dan moeten we determinisme en multiple worlds en zo gaan beschouwen. Maw, "ongelijkheid, maar gelijke kansen" is zeverderij.
Wat men eigenlijk bedoelt is dat gelijke fracties uit verschillende deelverzamelingen mensen tot hetzelfde resultaat zouden moeten komen. Maar ook dat is vanuit individueel standpunt idioot. Als ik de enige ben uit een arme buurt die stinkend rijk word, dan is dat voor mij even goed dan als ik een van de helft ben van rijke zoontjes die stinkend rijk wordt: het resultaat is voor mij hetzelfde. En als ik zoals 99% vanuit een arme buurt arm blijf, of ik ben bij die 1% van die rijkeluisjes die zijn fortuin kwijt is en ik beland in de goot, is dat ook hetzelfde.
Het punt is dat die statistieken afhangen van IN WELKE DEELVERZAMELING MEN MIJ BESCHOUWT. Maar als individu maakt dat niet uit.
Maw, wat uiteindelijk telt, is wat er met MIJ gebeurt, en met mijn naasten. Of er nu ongelofelijke armen zijn, of ongelofelijke rijken, in vergelijking met het parkoers dat er voor mij is uitgelegd, maakt eigenlijk niks uit, niewaar. Die vis zwemt lustig in de zee, of er nu rijke en arme mensen zijn of niet. Wat hem wel kan schelen, is of die mensen hem gaan vissen of niet. Maar voor de rest heeft hij daar niet veel mee te maken.
Persoonlijk leef ik liever met rijken dan met armen: ik kan er enkel maar beter bij varen, door interacties. Maar zonder interacties kan het mij niet schelen. Zoals die vissen mij ook niet veel kunnen schelen.
Je snapt nu misschien een beetje beter mij aversie voor de uitspraak "wij vormen een samenleving"
