Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Dat is dus een totale misvatting, omdat er post-selectie is. Zoals ik al stelde, "levende wezens" kunnen enkel een wereld waarnemen waar er leven is, natuurlijk. Het argument "aangezien er hier leven ontstaan is, en het hier niet bijzonder uitziet, moet "leven ontstaan" een banaal verschijnsel zijn" is een logische denkfout.
|
Dat is dan ook niet wat ik zeg. Wat ik zeg is dat de omstandigheden waaronder leven ontstaan lijkt te zijn op de vroege aarde niet heel uitzonderlijk lijken. Neem de ingrediënten water en koolstofdioxide (dat destijds een groot deel van de atmosfeer vormde): het zijn chemisch makkelijk te vormen verbrandingsproducten gevormd uit drie van de meest voorkomende elementen in het universum. Ze zouden niet stabiel zijn op een planeet als de aarde vlak na de hete vorming, maar zijn op de aarde in meer dan voldoende hoeveelheden aangekomen tijdens latere asteroide bombardementen. Hoewel het lastig is om op dit moment veel te zeggen over de aanwezigheid van aardachtige planeten in de leefbare zone en asteroiden bij andere sterren wegens de beperkingen op de huidige generatie planetenzoekers zie ik niet in waarom die omstandigheden uniek zouden zijn, ik verwacht meer zonnenstelsels waar vergelijkbare omstandigheden te vinden waren.
Stap 2 van het denkproces is het volgende: Ik beweer niet te weten hoe het leven ontstaan in, maar als chemicus verwacht ik dat als ik twee keer exact hetzelfde experiment uitvoer ik twee keer exact hetzelfde resultaat krijg. Nou zijn geen twee experimenten of planeten exact gelijk, dus naar mate de omstandigheden meer verschillen verwacht ik ook meer verschillen in de uitkomst. Maar, een van de dingen die ik kan doen om de uitkomsten weer dichter bij elkaar te brengen is opschalen. Als een reactie maar in de helft van mijn vaten optreed verwacht ik daar meer dan de helft van te kunnen maken door grotere vaten te gebruiken en/of deze langer te laten staan. Planeten zijn nogal groot, en de omstandigheden waaronder leven ontstaan zou zijn bestonden best lang, in ieder geval op de tijdsschaal van een chemicus. Dat het leven op minstens één planeet met dat soort omstandigheden ontstond suggereert op dat punt sterk dat dit ook op anderen gebeurt zal zijn. Hoe groter en hoe langer je experiment, hoe minder rol kleine kansen gaan spelen. De kans dat iets dan kan gebeuren ook echt gebeurt wordt steeds groter.
Vandaar mijn stelling: ik zou denken dat leven vrij veel voorkomend is, omdat ik niet zie wat de omstandigheden waaronder Aards leven ontstaan is compleet uniek zou maken. Het zou mij volstrekt niet verbazen (wel enthousiasmeren) als er op Ceres, Europa of Mars leven of definitief bewijs van voormalig leven gevonden zou worden, en ook de kans om leven te vinden op theoretisch geschikte planeten bij naburige oranje en gele dwergen acht ik aanzienlijk (gele dwerg is de categorie van onze eigen zon, oranje dwergen zijn een stapje meer voorkomend en stabieler, maar zonder bijna automatisch te leiden tot planeten die altijd met dezelfde kant naar hun ster staan zoals we dat in de bewoonbare zone van rode dwergen verwachten). En dan zeg ik verder niks over andere potentieel mogelijke vormen van leven, puur ons soort leven zou ik op de basis van dat onze planeet zoals deze lijkt te zijn geweest voor de vorming van leven niet super speciaal lijkt op meer plaatsen verwachten.
Dat lijkt mij eerlijk gezegd ook een zinnigere aanpak dan proberen de kans in te schatten dat op een willekeurige plaats in het universum gedurende een bepaalde tijdsduur leven ontstaat. Dat is net als proberen de kans te schatten dat er op een willekeurige plaats in mijn keuken water gaat koken. De omstandigheden waaronder water kan gaan koken bestaan maar op bepaalde plekken, het is de aanwezigheid van dat soort plekken waar je op wilt letten. (Tenzij je de keuken en daarmee de hele analogie in de fik steekt.)