[Gerre]

Het kookt al geruime tijd in de Arabische wereld, maar het is verdacht stil rondom Europese en Nederlandse moslims.
Gingen ze tot voor kort bij elke Israëlische actie tegen de Palestijnen de straat op uit solidariteit met hun ‘moslimbroeders’, nu de opstanden van de laatsten met al het mogelijke geweld worden neergeslagen door moslimdictators, blijven ze verdacht stil.

Gaat het de ‘bewuste moslims’ in Nederland nu om de onderdrukking of om wie de onderdrukker is? Het heeft er alle schijn van dat de Nederlandse moslims geen moeite hebben met onderdrukking, zolang de onderdrukkers maar ook moslims zijn.

Zwart-witbril

Het zijn warrige tijden voor de moslims in de diaspora. Bezien vanuit de zwart-witbril van een puberende poldermoslim waren de gouwe ouwe tijden overzichtelijk. In het Israëlisch-Palestijns conflict was de onderdrukker de Joodse staat, bijgestaan door het Westen, en waren de moslims de onderdrukten. De vijand was duidelijk: de niet-moslims. Nederlandse moslims trokken de straat op om hun solidariteit te betuigen met hun mede-moslims.

Sommige Nederlandse moslims poogden zelfs een jihad, een heilige oorlog, te ontketenen in Nederland vanwege de aanwezigheid van Nederland in islamitische landen als Irak en Afghanistan. Westerse soldaten mochten van hen best wel terugkeren in body bags.

Muisstil

Hoe schril is het contrast met nu. Slechts her en der komen handjesvol Libiërs en Egyptenaren bijeen om hun steun te betuigen met hun landgenoten. Nederlandse moslims, vooral de Marokkaanse gemeenschap, die normaal gesproken zo fanatiek hun solidariteit belijden, horen we niet. Waar zijn de anders zo politiek militante jongeren van de Arabisch Europese Liga? Waarom zijn Nederlandse moslims zo muisstil nu hun moslimbroeders massaal opkomen voor hun vrijheid en tegen hun onderdrukkers?

De antwoorden zijn makkelijker dan ze lijken. De onderdrukkers tegen wie de burgers in allerlei islamitische landen nu in opstand komen, zijn zelf moslims en Arabieren.

Het heeft er alle schijn van dat de Nederlandse moslims geen moeite hebben met onderdrukking, zolang de onderdrukkers maar ook moslims zijn.En de onderdrukte moslims worden nu te hulp geschoten door het gehate Westen. Het beeld van westerse redders van onderdrukte moslims past niet in het eenvoudige wereldbeeld van veel moslims in de diaspora. Ja, het zijn warrige tijden voor Nederlandse moslims.

Is het de Nederlandse moslims dan nooit te doen geweest om de vrijheid van hun onderdrukte geloofsgenoten? Hun stilzwijgen van de laatste weken lijkt daar verdacht veel op.

Olie

Veel Nederlandse moslims beschuldigden het Westen van het in het zadel houden van dictators vanwege eigenbelang: olie. Maar wat heeft deze grote groep, nu zwijgende moslims in Nederland dan gedaan? Zij lijken de benarde positie van hun geloofsgenoten in Irak, de Palestjnse gebieden en Afghanistan te hebben misbruikt voor hun eigen strijd in hun nieuwe thuislanden in het Westen. Hun strijd tegen het heersende politieke klimaat, tegen discriminatie en al het andere waar ze ongenoegen over voelden.

Het is nog maar de vraag of de Arabische lente, zoals de opstanden in sommige islamitische landen hoopvol worden genoemd, vrede, vrijheid en rust zullen brengen in die regio’s. Voor sommige moslims werken de opstanden en de steun van het Westen aan de bevolking in Libië en Egypte in ieder geval bevrijdend.

Afwezigheid

Na hun beschamende afwezigheid in de afgelopen weken zullen Nederlandse moslims het niet meer zo snel in hun hoofd halen zich op te werpen als belangenbehartigers van moslims in benarde situaties. En mochten ze in de toekomst hun ‘solidariteit’ met hun onderdrukte broeders en zusters in islamitische landen weer tonen, dan zal niemand ze meer serieus nemen. Immers: waar waren zij toen de bevolking in islamitische landen zich en masse probeerde te bevrijden?

Er valt in ieder geval een zware last van de schouders van de poldermoslims. Voortaan kunnen zij al hun tijd en energie vrijmaken voor hun eigen sores: school, werk, gezin, en de opvoeding van hun kinderen.

Ahmet Olgun is journalist. Terwijl het gehate Westen moslims in islamitische landen te hulp schiet in hun bevrijdingsoorlog, laten Nederlandse en Europese moslims niets van zich horen. Poldermoslims waren dan ook nooit echt solidair met hun ‘moslimbroeders’. Nu hun masker is afgevallen, hoeven zij deze schijn niet meer op te houden en kunnen ze al hun energie steken in hun eigen toekomst in Nederland.

Interessant artikel in de Volkskrant.

Het is blijkbaar verwarrend voor vele moslims hier om hun slachtofferrol niet te kunnen spelen. Mensen als Abou jahjah zwijgen in alle talen. Blijkbaar is het hun maar om 1 ding te doen, verzetten tegen integratie in het land waarvan ze wel op de kosten leven.