Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door De schoofzak
Dat is veel te kort door de bocht;
maar we kennen je mening, die beïnvloed is door je eigen frapatsen ...
het moet dus zijn: de magistraat oordeelt over de voorliggende bewijzen volgens zijn innerlijke overtuiging.
Je zou in een wet kunnen stellen dat een getuigenverklaring pas bewijskrachtig kan worden als de feiten opgemerkt werden door twee personen, binnen een afstand van 35 meter; of ook door drie personen binnen een afstand van 55 meter. Tenzij één van hen een verrekijker heeft. En ook tenzij één van hen een bril draagt: die getuige moet dichter staan.
Nu in ons systeem (en in vele andere landen, maar ik ken dat niet in detail) oordeelt een rechter naar zijn innerlijke overtuiging: hoe objectief is die getuige, hoe kwam zijn getuigenis tot stand, hoe klopt alles met de rest van het verhaal en de rest van de getuigen enz. enz.
D�*t, gecombineerd met het principe van 'twijfel is altijd in het voordeel van de verdachte', maakt dat het een goed systeem is.
|
Ja, ik zeg, men werkt hier met de overtuiging van de magistraat.
Dat is te kort door de bocht zeg jij dan, want we werken hier met de overtuiging van de magistraat.
