Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jantje
Er is nog veel werk aan de winkel, want de feministen spreken wel steeds over gelijke rechten, maar niet over gelijke plichten.
Je moet eens zien hoe vrouwen neerkijken op mannen die na de scheiding hun kinderen krijgen en ze alleen opvoeden, of op mannen die huisvader zijn omdat hun vrouw een beter inkomen heeft.
Het gaat zelf zo ver, dat men bij onderzoeken wel belang hecht aan het opleidingsniveau van de moeder, maar niet aan dat van de vader, terwijl veel vaders zich meer bezig houden op de opleiding en opvoeding van hun kinderen dan men zou vermoeden.
Bij echtscheidingen is het nog erger, eens gescheiden moet de moeder enkel het kind officieel op haar aderes zetten om rechthebbende te zijn van het kindergeld, de vader moet een aanvraag indienen bij de kinderkas en bewijzen dat het kind op zijn adres verblijft.
Over onderhoudsgeld voor de kinderen bekomen als vader bij een echtscheiding zullen we het maar niet hebben, want dat is helemaal een onbegonnen zaak. Je moet dan als vader zelfs goed oppassen of je mag niet enkele alleen alle kosten voor de kinderen dragen, maar ook nog onderhoudsgeld betalen voor haar, omdat je meer inkomen hebt dat zij.
|
gaat uw verhaal dan niet over gelijke rechten en plichten? Waarom je denkt dat vrouwen neerkijken op mannen die voor kinderen zorgen of een huishouden doen, weet ik niet, ik ken maar drie mannen in die situatie en die vertellen juist hoe aantrekkelijk vrouwen hen vinden met baby en boodschappen.
Bij een scheiding komen kinderen altijd ten laste van de ouder waarbij ze ingeschreven staan, wat heeft dit dan met feminisme te maken? Zelfs bij co ouderschap gaat het belastingvoordeel naar de ouder waar een kind officieel woont maar wordt kindergeld vaak op een gemeenschappelijke rekening gestort waar beide ouders kosten van betalen.
Wanneer je scheidt van een vrouw die veel meer verdient dan je zelf doet, kun jij ook alimentatie vragen, niet het geslacht maar economische positie van partners bepaald dit.