Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jakko
|
Ik kan het artikel niet lezen, maar ik vermoed het argument dat er in staat. Dat argument is inderdaad geldig, maar er zit een addertje onder het gras.
Het punt is dat als er een "sociaal systeem" is, dat
niet enkel een systeem van solidariteit is (ttz, vandaag help ik U, morgen helpt gij mij, met min of meer statistisch evenwicht tussen wat ik voor U doe en wat gij voor mij doet, zonder dat we een precieze boekhouding gaan houden),
maar tevens ook onvermijdelijk van liefdadigheid: door een al dan niet ongewenst verschijnsel zijn er die gans de tijd hulp nodig schijnen te hebben ("armen"), en zijn er die de ganse tijd hulp kunnen geven ("rijken").
Dat is niet de bedoeling van solidariteit (het moet daar in evenwicht zijn, tussen mensen van gelijkaardige "kracht", maar waar soms eens de ene pech heeft, en soms eens de andere), maar in geformaliseerde systemen is het onvermijdelijk.
Er zijn zelfs ideologen die "liefdadigheid" normaal vinden, ttz dat er een SYSTEMATISCHE flux zou zijn van rijken naar armen, wat dus haaks staat op het idee van solidariteit (eens ik, eens gij).
En als die liefdadigheidsideologen de solidaire mechanismen daarvoor aanwenden, krijgt men dus geformaliseerde liefdadigheid, met "herverdeling". Het is te zeggen, rijken moeten armen onderhouden.
Dan is er dus, wat in het artikel "normaal" genoemd wordt, een systematische flux van rijken naar armen.
In Belgie hangt die formele flux niet af van waar ge woont. De rijke in een rijke straat, betaalt evenveel, en de arme in een arme straat, ontvangt evenveel, of die nu in Antwerpen, Brussel, of Luik woont.
Als dusdanig is het zo, dat het een flux van rijken naar armen is, onafhankelijk van in welke regio men woont.
Dat er nu *toevallig* meer armen in de Bananenstraat wonen dan in de Kerkstraat, en er dus toevallig een flux is van de Kerkstraat naar de Bananenstraat, is van dezelfde orde als de flux van Vlaanderen naar Wallonie ; er wonen gewoon meer rijken die afdokken in Vlaanderen, en er wonen gewoon meer armen die krijgen, in Wallonie, maar een rijke gaat evenveel betalen, en een arme evenveel krijgen, onafhankelijk waar hij woont.
Waarschijnlijk tot zover het argument.
Het is ook zo dat de ontvangenden zich uiteraard in politieke formaties zullen herkennen ("links") die veel meer het solidariteitssysteem willen misbruiken om er een liefdadigheidssysteem van te maken, en de betalenden politieke formaties zullen vormen ("rechts") die zo veel mogelijk de liefdadigheid uit de solidariteit willen schrappen, om evident begrijpelijke redenen.
Het is ook zo dat eens ontvangenden zich weldadig kunnen laven in al die liefdadigheid, zij het nut niet inzien om iets aan die lekkere situatie te veranderen, en dat betalenden liefst zouden zien dat zij minder "arm" zouden zijn, om er zo minder voor moeten te betalen. De hangmat spiraal.
Als de bevolking geografisch, maar vooral administratief-structureel totaal gemengd is, dan is het gewoon een gevecht tussen "links" dat dus een zo groot mogelijke liefdadigheid wil, en een zo klein mogelijke aanzet om de gelaafde armen uit die lekkere situatie te halen, en "rechts" dat een zo groot mogelijke solidariteit wil met weinig liefdadigheid, en een zo groot mogelijke aanzet om armen minder arm laten te zijn.
Uit dat gevecht zal volgen of het geheel "rechts" gaat en de welvaartstoer op gaat, of "links" gaat en wegzinkt in
een marxistisch moeras, het eindpunt van de hangmat spiraal.
Maar als de bevolkingen gegroepeerd zijn in aparte administratieve structuren, dan gaan die structuren zich als een blok gedragen, en dan krijg je dus een "links blok" tegen een "rechts blok".
Een dat ontvangt en de ontvangsten wil blijven opdringen, tegen een dat betaalt en die betalingen zou willen afremmen. Indien die samen tot een akkoord moeten komen over
het niveau van liefdadigheid, dan is het vanzelfsprekend dat dat niveau van liefdadigheid hoger zal liggen als het "arme blok" meespeelt, dan wanneer dat niet meespeelt.
Het is dan voor het betalende blok opportuun om in een keer af te scheiden van het ontvangende blok. Om twee redenen: het verhoogt zo de verhouding rijkeren op armen (in het rijkere blok zijn er minder armen en meer rijken), wat wil zeggen dat men gewoon met minder bijdragen van rijken, de armen evengoed kan onderhouden als voorheen ; maar ook, het heeft voldoende politiek gewicht langs rechts om de liefdadigheid grotendeels te schrappen en naar zuiverder solidariteit te gaan. Dat laatste zal dan de nieuwe verhouding links/rechts bepalen in het nieuwe blok. Het is reeds afgetekend in de verhouding VB/N-VA. Eens men de middelen voor eigen volk houdt, kan men discussieren over de mate van solidariteit, en de mate van liefdadigheid binnen die eengemaakte structuur. Maar uiteraard met meer middelen, nu men die ganse camion armen heeft kunnen wegvoeren. Het grote voordeel van toevallig in een rijkere groep te leven,
is dat de marxistische swamp gemakkelijker vermeden kan worden, meer niet.
Maw, objectief gezien is het een groot voordeel om de armen in een geografische en administratieve structuur samen te hebben: zo kan men ze gemakkelijker buiten sjotten. Dat heeft het dubbele voordeel van er niet meer moeten voor te betalen, en dus meer "liefdadigheid voor eigen volk" te behouden, maar bovendien, het niveau van liefdadigheid flink omlaag kunnen te vijzen, wat het gevaar van de hangmat-spiraal serieus vermindert.
Het is als het ware een opportuniteit dat de meeste ontvangers in een aparte structuur zitten. Zo is het gemakkelijker om ervan af te geraken. Als ze perfect onder de bevolking gemengd zijn, gaat dat stukken moeilijker, omdat ze dan deel zijn van eigen volk.