Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door eno2
Het handelsmerk van elke waardevolle religie is compassie, naastenliefde, het menselijke lijden verlichten.
Helaas leveren zelfs waardevolle religies op dat vlak slechts een gemengde prestatie af, gehinderd als ze zijn door hun doctrinaire en dogmatische beperkingen. En door machtswellust.
|
Dat is naar mijn mening een zeer beperkte (christelijke) opvatting van religie.
Volgens een andere opvaating is de grondslag van religie een kosmologie die een harmonie schept tussen de aarde, de mens en de hemel. Religie verbindt deze drie factoren in een bepaalde vaste ordening. Dat is heel duidelijk te zien in de Assyrische, Egyprische en oorspronkelijke Amerikaanse religies.
Je ziet dit streven ook duidelijk in de eerste hoofdstukken van Genesis en ook verder in het OT. In de Psalmen wordt de koning (David) het middelpunt van een lijdenscultus en de Profeten dragen daarin ook een steentje bij. De koning is de zondige en tragische held. Daarna deelt het hele volk (eigenlijk de aristocratie) in zonde en lijden en het wordt in ballingschap weggevoerd. De kosmologische harmonie lijkt verstoord of onrealiseerbaar, maar de profeten beloven verlossing.
Het NT biedt de vervulling van de profeten en de vele prefiguraties uit het Ot in de figuur van Jezus als de beloofde zoon van David en tevens zoon van God. Hij is net als David een tragische held, maar hij wordt ook de eeuwige koning van een rijk dat hemel en aarde omvat en de mens verlost van lijden. Het kwaad wordt in die kosmologie voor altijd opgeborgen in de hel.