Sjaax,
Citaat:
|
Hij verdedigt een onrealistische libertarische visie, die er op neerkomt dat niettegenstaande alle mogelijke nefaste gevolgen van de globalisering voor het Westen, we moeten blijven vertrouwen in vrijhandel.
|
Dank voor artikel, het getuigt al van iets meer inzicht in het geheel en dat in tegenstelling tot de kortzichtige libertarische aanvallen op de overheid over een antidiscriminatiewet, alsof het VB een nieuw kleedje heeft aangetrokken. Als men op die manier het cordon sanitair tracht te omzeilen, kunnen we enkel deze creativiteit bewonderen maar meer ook niet. Het cordon sanitair is op zich niet democratisch te noemen en op die manier leven we in een wereld waar discriminatie de grondslag lijkt te zijn, of dat gezond is lijkt me niet en smoort elke dialoog en ware progressie in de kiem, zichzelf verstikkend.
Er is uiteraard niks mis met vrijhandel, het tegendeel zou onvrijheid betekenen maar zoals altijd kan de slinger doorslaan waardoor de ene z’n vrijheid de andere z’n onvrijheid betekent. Dit laatste is dan op zich de bevestiging van het misbegrijpen van wat vrijheid wil zeggen, de egocentrische of narcistische houding van sommige libertariërs moge dit bevestigen maar OK, het is nooit te laat om wakker te worden (dixit Adrian, onze Zenmeester).
De wet van actie en reactie indachtig.
- Wanneer we de huidige tendensen verder zetten zal de spanning binnen de maatschappij steeds verhogen, in Europa door een verlies van welvaart, in nieuwe opkomende grootmachten zal het jarenlange gemis aan deze welvaart de honger hiernaar de groei exponentieel laten opveren. De wisselwerking tussen beide fenomenen kunnen desastreuze gevolgen hebben (zie maatschappij).
- Tijdens dit proces zullen we ofwel nog meer conflict induceren wat kan leiden tot een ineenstorting wereldwijd (het negatieve scenario) of we komen tot de bewustwording dat solidariteit nog de enige uitweg is om ons uit deze penibele situatie te bevrijden (het doorbraaktraject)
Kort gezegd zijn er dus twee mogelijkheden, destructie (regressie) of progressie. Gezien de turbulentie die eigen is aan een dergelijke periode (wetenschappelijk onderbouwd) zullen de meningen verdeeld zijn en net hierdoor krijgen we geen zicht op deze evolutionaire bewegingen. Sommigen noemen het zelfs de ‘onzichtbare hand’, niet onterecht. Wanneer we kortzichtig vanuit het fragment zelf ageren krijgen we geen zicht op dit grotere geheel en zal determinisme ons lot blijven bepalen. Jammer genoeg wordt eenvoud niet steeds begrepen door hoopvolle gedachten te mengen met deze destructieve houding. Een destructieve houding die weliswaar begrijpelijk is maar wel zichzelf bekrachtigd. Simpele actie en reactie dus.
De antwoorden zijn eenvoudig, onze manier van denken wijzigen al een heel andere zaak.