Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Nee, dat is het punt niet. Het punt is dat de N-VA de PS, noch andere franstalige partijen, iets te bieden had, want alles wat de N-VA wilde, ging in tegen wat de Franstaligen willen van het federale niveau (namelijk, communautaire status quo en geld).
Daarentegen, de PS had wel dingen te bieden aan Vlaamse partijen, namelijk postjes en wat agenda puntjes, zolang die Vlaamse partijen akkoord gaan met een communautaire status quo en geld transfereren.
De N-VA staat namelijk vrij alleen (omdat het VB in een cordon zit) met het idee dat men moet ophouden met Vlaams belastingsgeld aan franstalige dingen te geven. De andere helft van het Vlaamse politieke spectrum vindt dat - zoals van oudsher - geen probleem. Maar voor die andere partijen wordt dat ook wel interessante pasmunt, om iets te bekomen, en dat wil de PS dus wel geven.
Had de PS ingestemd met een verstrenging van financiele transfers, en een grotere vorm van communautaire splitsing, dan was de N-VA mee in de boot gestapt. Maar dat zijn nu juist precies de twee enige dingen waar de PS niet op wil toegeven.
En daar heeft zij de meeste franstalige partijen voor mee (hoe kan het anders he), en ook blijkbaar een kleine helft van het Vlaamse politieke spectrum. Dus moest de PS daarop niet toegeven. In Vlaanderen is er maar een kleine helft van het electoraat dat die transfers wil stoppen, en een communautair punt maken. Dat is dus niet haalbaar op federaal vlak. Vandaar dat de N-VA vast zat.
De "taak" van de N-VA was van die boodschap van geen transfers meer, en meer communautaire eigenheid, mee laten te dragen door een wat grotere helft van het Vlaamse spectrum, maar dat is hen niet gelukt.
Het zal aan de Vlaamse kiezer uiteindelijk zijn om verder te beslissen of hij die transfers verder wil bekostigen of niet. De liberale Vlamingen stemmen voor een partij die dat dus wel wil blijven doen. Waarschijnlijk de CD&V kiezers ook. En natuurlijk met veel gejuich de SP.A en Groen kiezers ook. Die vragen niet liever.
Als dusdanig zat de N-VA in een quasi onmogelijke positie. Er is nog teveel wil in Vlaanderen om Wallonie te financieren. De PS hoopte daarop. Wat gebeurd is, is dat de marktprijs voor medewerking gestegen is. Daar profiteert O-VLD nu van: die kan meer eisen van de PS. Ze zal het niet laten.
Het federale model door herhaaldelijke staatshervormingen is namelijk zo, dat het volstaat dat er in Vlaanderen ~30% voor Wallonie wil betalen, en dat er bij de Franstaligen daarover grote eensgezindheid is dat ze betaald willen blijven, en het zal zo voort gaan. Daar kon de N-VA niks tegen in bieden he.
Het enige wat kan helpen, is grote ruzie bij de Franstaligen. De andere hoop is het cordon van het VB natuurlijk, dat op den duur wel eens een heel groot aantal "onverkoopbare" Vlaamse stemmen kan opslurpen. Maar boven de 70% gaan, zal moeilijk zijn.
In werkelijkheid is het zo erg niet. Want tegen dat 70% niet meer wil betalen, gaan die 30% die dat wel willen, hun prijs zo hoog kunnen leggen, dat het op den duur de moeite niet meer is.
|